Nýjar kvöldvökur - 01.01.1955, Blaðsíða 9

Nýjar kvöldvökur
Janúar—Marz 1955
XLVIII. ór., 1. hefti
Sverrir Pólsson:
Davíð sextugur
Sjaldan hefir það undur
gerzt, að skáld sigi full-
burða og fullveðja fram á
glímuvöll íslenzkrar ljóð-
listar, líkt og Aþena sté
forðum daga út af höfði
Seifs alföður. Flestir þeir,
er fangbrögð þreyta við
hina vandlátu og kröfu-
hörðu ljóðadís, birtast í
fyrstu sem vanmegna leit-
endur, óráðnir dáendur feg-
urðar, leiddir af köllun,
sem hið innra knýr þá og
ögrar. Fæstir hafa þeir náð
valdi meistarans yfir form-
um og list, viðfangsefnum
sínum og strengjagripum,
er þeir birta fyrstu bækur
sínar, ljóð eða sögur. Eikin
fellur sjaldnast við fyrsta
högg, fullkomnun verður
vart náð í einu vetfangi. Því
tölum vér um þróun og
þroska, bæði í þessu efni
sem öðrum. I fari flestra
Wanna-og ekki sízt skálda,
~ kunnum vér því að greina
stígandi, vöxt, — herzlu í eldi og afli sjálfs- En undrið hefir gerzt hér meðal vor. Ár-
aga, lærdóms og stundum þjáningar. ið 1919, árið eftir að heimsstríðinu fyrra
Moldin logar af lífi.
Loftið er fullt af söng.