Vetrarbrautin - 01.01.1907, Síða 27

„Yður var kurteislega geflð til kynna, Don Alva-
rez, ab dóttir mín var áður öðrum heitin. Bónorð
yðar varð- því ekki tekið til greina."
„Þaí er dagsanna. Mjer var sagt, aö lnin væi'i
heitin Don Antonio de Sonza.*
„Jeg vona, að þjer skiljið þá, að —*
„En sá meðbiðill er ekki lengur í veginum fyrir
þessum ráðahag."
„Æ, þjer haldið al —‘
„Jeg held ekki, — jeg er sannfærður um, að áður
en aimað kvöld er komið, verður hann ekki í vegi
fyrir gæfu minni.“
„Hvað segið þjer?“
„Hann er í fangelsinu í Yittoria, — það vitiS
þjer víst.“
„Já, því miður er svo!“
„í’ví miður! Hvernig getið þjer sagt slíkt um
upphlaupsmann? Yitiö þjer ekki að slík ummæli gjöra
yður tortryggilegan ?“
„Mercedes er ókuggandi af örvæntingu og sorg yflr
ógæfu unnusta síns. Þjer getið ekki láð föður hennar,
þó að hann taki sárt til barnsins síns!“
„Þá skal jeg gefa yður gott ráö, Don Manoel, —
fáið dóttur yðar til að gleyma þessuin upphlaupsmanni
og jafnframt til þess að gefa mjer, AJvarez höfuðsmanni
hönd sína og hjarta, því nú í dag endurtek jeg bóm
orð mitt.“
„Og hvað á jeg að bera fram sem ástæðu gagm
vart henni fyrir jafn kynlegri kröfu — bónorði, vildi jeg
sagt hafa?“ svaraði Don Pedro og stundi við þungan.
„Segið henni, að þetta verði hún að gjöra til þess
að bjarga lífl föður síns!"