Vetrarbrautin - 01.01.1907, Side 47

46
Varla er tfmi’ að lesa’ í bók í leynum,
nje leika sjer að byggrja hús úr steinum;
er þó skást að iðja slíkt til þarfa,
— eitthvað verður dalsins barn að starfa.
Smaladrengur kemur heim að kveldi
— kafar sól í vesturhafsins eldi, —
kvíar fjeð og telur ærnar allar.
— Inn við bæinn móður-röddin kallar.
fó að amalans mörg sje mæðustundin,
meðan varir öra bernskulundin.
seinna opnast sálardjúpsins brunnar
með sumargull úr skauti náttúrunnar.
L. TJi.
Yarðenglar barnsins.
Eptir M. Wergeland.
Um mig standa, er jeg blunda,
englar þrettán beðinn við;
tveir að hægri hlið mjer skunda,
hlífa tveir að vinstri hlið,
tveir við koddann vaka að vanda,
verðir tveir t.il fóta standa,
tveir mig þekja,
tveir mig vekja.
Einn mjer lýsir
um allar himins Paradisir.
L. Th.