Sjómannadagsblaðið - 03.06.1962, Blaðsíða 42

Hinn þjóðsögufrægi „Fljúgandi Hollendingur" sem fjöldi sjómanna af öllum þjóðernum telja sig hafa séð „ljóslifandi" á liðnum ára-
tugum, lifir í hugskoti þeirra, sem sigla fyrir Góðravonarhöfða.
því hvílir. Þeir eru aðeins sammála
um aðal siglingasvæði þess. Hinn
ameríski sjómaður gerði sig ánægð-
an með hina einföldu sögn um hol-
lenzka skipstjórann, sem var á leið
til heimahafnar, hann hreppti þrá-
láta mótdræga storma við Góðrar-
vonarhöfða, sem ollu því að hann
komst ekkert áleiðis, þá sór hann
þess eiða að snúa ekki við, en halda
áfram baráttu sinni við að komast
fyrir höfðann allt til Dómsdags ef
nauðsynlegt kynni að reynast. Hann
var tekinn á orðinu og er enn í dag
að berjast við að komast fyrir Borð-
flóa.
Frakkar lengja sögnina og gefa
ímyndunaraflinu lausan tauminn.
Aður fyrr var skipstjóri nokkur, sem
ekki trúði á Guð. Hann lenti í miklu
stórviðri við Góðrarvonarhöfða.
Hann hló að hræðslu skipshafnar-
innar og fór með söngva, sem voru
viðbjóðslegir og til þess fallnir að
kalla hundraðfalda bölvun yfir skip-
ið. Þegar hann var að hæðast að
veðurofsanum, opnaðist ský og geysi-
lega stór vera steig niður á aftur-
þilfarið. Þetta var Hinn Eilífi Faðir.
Allir voru hræddir, en skipstjórinn
hélt áfram að reykja pípu, hann
lyfti ekki einu sinni húfunni þegar
veran ávarpaði hann.
„Skipstjóri“ sagði veran „þú ert
frávita". „Þú ert mjög ókurteis ná-
ungi“ sagði skipstjórinn illilega. „Eg
bið þig einskis, hafðu þig á brott eða
ég slæ þig í höfuðið svo að heilinn
liggi úti.“
Hin virðulega persóna svaraði
engu, en yppti öxlum. Skipstjórinn
greip nú skammbyssu, spennti upp
gikkinn og miðaði á skýjaveruna.
Skotið hitti ekki hina hvítskeggjuðu
veru, en hljóp í hendi skipstjórans.
Hann spratt á fætur og ætlaði að
slá veruna með hnefanum, en hend-
in féll máttlaus niður. Hin stóra
vera sagði: „Þú ert bölvaður. Him-
ininn dæmir þig til að sigla enda-
laust, án þess að geta nokkursstaðar
komist til hafnar. Þú skalt vera tó-
bakslaus og bjórlaus, þú skalt alltaf
drekka gall. Þú skalt tyggja rauð-
glóandi járn í stað tóbaks. Þjónustu-
drengur þinn skal vera með horn á
enni, hann skal vera með tígrisdýrs-
skolta, húð hans skal vera hrufótt-
ari en húð á sjóhundi. Þú skalt allt-
af vaka og aldrei sofa, þegar þú lok-
ar augunum mun langt sverð nísta
skrokk þinn, þér skal engrar hvíldar
verða auðið og ekkert gott veður fá.
Þú skalt alltaf fá ofsaveður en al-
drei golu. Þú skalt sveima um við
Góðrarvonarhöfða til Dómsdags.
Hver, sem skip þitt sér mun verða
fyrir óhappi.“
„Eg býð þér byrginn“. Var svar
skipstjórans. Hinn heilagi faðir
hvarf. Skipstjórinn varð einn eftir á
þilfari með skipsdrengnum, sem orð-
inn var til útlits eins og spáð hafði
verið. Skipshöfnin var horfin upp í
skýin.
Munnmælum Frakka lýkur með
söng úr söngvasafni frá suðurhöf-
um eftir O’ Reylly.
Hvað verðnr til verndar skipi
sem vofuna nálgast um sjá?
Engum, sem anga það lítur
auðnast að herma þar frá.
Aldrei mun stýra til strandar
né stíga á feðranna grund
sá sem hinn fljúgandi Hóllending
hittir í hafi um stund.
Grímur Þorkelsson þýddi grein-
ina. Jónas Guðmundsson þýddi
ljóðið.
48 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ