Sjómannadagsblaðið

Årgang

Sjómannadagsblaðið - 03.06.1962, Side 69

Sjómannadagsblaðið - 03.06.1962, Side 69
Ferð fi! Tíminn líður. Atburðir, sem oss finnast nýliðnir, eru allt í einu mörg ár að baki og teknir að fölna í minn- ingunni. Svo er raunar um ferð þá, sem nú verður frá sagt að nokkru. Þótt fimm ár séu enginn óratími, hefir margt gleymzt, þegar við fátt er að styðjast, nema slitrótt dag- bókabrot, sem mest geyma nátt- úrufræðilegar athuganir. Ég vildi þó ekki skorast undan að segja lítil- lega frá þessu ferðalagi í Sjómanna- dagsblaðinu, þegar ritstjóri þess fór þess á leit við mig, þar sem í hlut átti gamall og góður samferðamaður frá Jan Mayen. En hvorttveggja er, margt er gleymt og rúmið í blaðinu takmarkað, svo að frásögnin verður víða snubbótt. Norður í íshaf. Það er miðvikudagskvöld 12. júní 1957. Mótorskipið Oddur er að leysa landfestar frá Torfunefsbryggjunni á Akureyri. Óvenjulega margt fólk er á hafnarbakkanum. Það er veifað, kvaðst og kallað, og er það óvana- legt, þegar áætlunarlaust flutninga- skip er að leggja frá landi. En hér var líka um einstæðan atburð að ræða. Oddur var að leggja af stað í leiðangur til Jan Mayen, sem fæst- ir gerðu sér í hugarlund hvar væri, nema einhversstaðar lengst norður í íshafi. Og mig grunar, að sumir hafi óttast, að þetta væri eitthvert feigð- arflan. En aðrir minntust þess, að nær fjórum tugum áður, eða 1918, hafði skip frá Akureyri farið í sams konar leiðangur og öllu reitt vel af. Tildrög þessa leiðangurs voru, að nokkrir Islendingar og Norðmenn höfðu hugsað sér, að hagnýta mætti öll þau kynstur af rekavið', sem liggja á fjörum Jan Mayen. Höfðu þeir gert með sér félag til að kosta könnunarleiðangur og sækja einn viðarfarm. Formaður fyrirtækisins var Sveinbjörn Jónsson, byggingar- meistari í Reykjavík. Ráðamenn leiðangursins sýndu mér þá vinsemd að bjóða mér með, svo að ég mætti skoða mig um á Jan Maye Greinarhöfundur með eftirtekjuna úr leið- angrinum, grasapressur og kassa með grjóti o. fl. — Ljósm. Gísli Ólafsson. eynni. Fæ ég seint fullþakkað það vinarbragð. Til ferðarinnar höfðu þeir félagar fengið m. s. Odd, og var skipseig- andinn Guðmundur H. Oddsson með í förinni. Skipstjóri var Símon Guð- jónsson, og var áhöfn skipsins 7 manns. Leiðangursmenn voru 8, og ég sá níundi. Fararstjóri var Agúst Jónsson, trésmíðameistari á Akur- eyri. Siglt var út Eyjafjörð í blíðviðri, og hélst það alla nóttina. Sólin hvarf aldrei sjónum til fulls, heldur synti hún í haffletinum úti við sjóndeild- arhringinn, en móska var í lofti. Ég var lengstum á ferli, því að mér varð ekki svefnsamt. Var óvanur sjóloft- inu og þótti þröngt um mig í háseta- klefanum á Oddi, þar sem við allir Akureyringarnir vorum saman- komnir. Ég varð því feginn, þegar komið var til Raufarhafnar kl. 7 að morgni. Þar lágum við til kl. 5 síð- degis. Var það hvortveggja, að skipa þurfti upp nokkru af vörum, og n 1957 eins að ganga frá ýmsu, en mest tafði þó, að einn leiðangursmaður féll í stiga og meiddist svo illilega í baki, að hann varð ekki ferðafær, og þurfti að ráða mann í hans stað. Segja mátti, að þetta hefði ekki spáð góðu, en sem betur fór, urðu ekki önnur óhöpp í ferð okkar. Þegar látið var í haf, var dálítill suðvestan kaldi. Hélst hann allan næsta sólarhring og greiddi heldur för okkar. Menn voru lítið á ferli, enda fátt að sjá. Einstöku fugl flögr- aði framhjá, og einn eða tvo reka- drumba sáum við á floti. Ekkert skip, aðeins úlfgrátt þokuloftið og grænlit- ur sjórinn. A föstudagskvöldið 14. júní snerist vindur til norðlægrar áttar, og gerið þá ylgju nokkra í sjó. Klukkan 6 á laugardagsmorguninn vöknuðum við félagar við að skipið nam snögglega staðar. Ég þaut upp berfættur og fáklæddur. Hvað var þetta? Rétt yfir skipinu gnæfði hár, kolsvartur höfði og að baki hans reis sólroðinn jökultindur hátt upp úr þoku og skýjum, er annars huldu mjög útsýn. Það var ekki um neitt að villast. Þetta hlaut að vera Beer- enberg, höfuðprýði Jan Mayen, og vissulega eitt með fegurstu fjöllum jarðarinnar. Og við vorum lagstir undir Eggeyju á Rekavík, sunnan á eynni. Stutt landlýsing. Jan Mayen er rúmlega 50 km löng en víðast mjó. Að flatarmáli er hún um 372 ferkm. Hún liggur frá norðaustri til suðvesturs, og er miklu mjóst um miðjuna. Norður- hluti eyjarinnar er eldfjallið Beer- enberg nær 2300 m hátt með jökul- hettu yfir sér, og falla skriðjöklar niður til allra hliða. Um miðja eyna að suðaustanverðu gengur inn mik- il vík og breið, Rekavík. Þar er und- irlendi nokkurt, en mestur hluti þess er grunnt lón, Suðurlón, en hátt sandrif fyrir framan. Andspænis Rekavík norðan í eyna gengur Maríu vík, þar er einnig lón, Norðurlón miklu dýpra en hitt. Skammt frá SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 75
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108

x

Sjómannadagsblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.