Sjómannadagsblaðið

Volume

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1984, Page 63

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1984, Page 63
Knud Rasmussen-. Þegar dýrseðlið segir til sin Hitamóðu leggur upp af vök í fjarðarmynninu, þar sem mikil- fenglegur ísbjörn laumast gætilega inn á milli íshraukanna. Hægt og bítandi er hafið að éta sig nær landi, þar sem straumrastirnar mylja íshrönnina við útjaðar heimskautsíssins. Feiknlegur skrokkur bjarnarins líður áfram hljóðlega milli jak- anna. Hann ýmist réttir nær alveg úr sér, — fer eins og á hækjum sér á afturfótunum og þokar sér áfram á hæklunum eða hann flatmagar og mjakar sér áleiðis á kviðnum, svo að hvítur silfurblikandi feldur hans hverfur að öllu milli snjó- skaflana. Hann stansar, liggur grafkyrr með lokuð augu og rétt aðeins dregur andann um titrandi nas- irnar. Sætum kjötilmi andar að honum svo hann verður nauðugur viljugur að liggja kyrr enn um stund, hvort tveggja til að njóta og til að aga varúð sína, því frammá skörinn við vökina er fjöldi rost- unga, sem sofa þar værum svefni. Liggja þar í einni kös mógul flykkin eins og samvöðlaðir risa- maðkar, þar sem einn og einn lyftir höfði öðru hvoru og rymur af velsæld út í vorkyrrðina. Það er hvítabjörn, sem er á ferðinni, á höttum eftir stórveiði. Hann situr um risabráð, sem sam- boðin er honum, þar sem væntan- lega verður um líf og dauða að tefla, ef hann á að fá sigur í átök- um, sem útheimta að hann beiti hvorutveggja, kænsku sinni og vöðvum, sem nú eru farnir að titra, stinnir og stæltir undir gljáandi feldinum. Þegar hann opnar aug- un eftir að hafa andað að sér ang- an fórnardýrsins, sem lofar góðu, nemur græðgislegt og óheillavæn- legt augnarráð hans staðar á ung- um rostungi, hálfvöxnu lostæti, sem liggur utast og sefur fastar en hinir. Björninn, sem fyrir skömmu er orðinn fullvaxinn, þó enn óreynd- ur við veiðar,er nú gjörsamlega á valdi eðlishvata sinna. Það er fyrst nú, að hann reynir sig við rostung og á sólskinið sinn þátt í því. Hann man aldrei áður slíkan dag, svo heitan. Það niðar í bráðnandi snjónum og björninn drepur tungunni letilega við ísnum. Vetr- armyrkrið er að baki og liðnir fyrstu yfirþyrmandi dagarnir eftir endurkomu sólar, þegar hann varð að láta sér nægja smáseli við þröng öndunaropin á ísnum, — þegar kuldinn nísti þá, sem þar lágu og biðu í gleðisnauðu umhverfi. En nú í dag segir til sín framandi gróska í lífi og limum og glýjandi sólskinið örvar matarlystina. Hjartslátturinn er nú annar en áð- ur. Nú er eftir aðeins ein og hin seinasta hindrunin á ísnum, milli froðufellandi kjaftsins á birninum og rjúkandi heitra kroppanna fyrir handan, sem liggja þar og sofa svefni, sem þó er ekki værari en svo, að þeir geta í einu vetvangi velt sér fram af skörinni, ef hann verður ekki nægilega fljótur til. Hann nemur staðar örskotsstund og sleikir út um. Nú er stundin komin. Hann heldur niðri í sér andanum og býr vöðvana undir aðförina miklu. Svo hniprar hann sig saman og flýgur yfir ísvegginn, snöggu, óhemjustóru stökki, og lýstur báðum hrömmum sínum í höfuð skepnunnar, sem hann hef- ur stöðugt haft augastað á. Rostungarnir vakna allir sem einn, reka upp öskur og rísa með andfælum upp á framhreifana. Höfuð þeirra riða smástund, en þegar þeir koma auga á björninn, velta þeir sér hljóðlaust niður í sjóinn og taka með sér meðvit- SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 63

x

Sjómannadagsblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.