Sjómannadagsblaðið - 01.06.1985, Síða 62

MS Edda
Þótt núna sé inálum illa komið,
er of mikið sagt að ekkert hafi ver-
ið gert. Það var t.d. myndarlegt
átak, þegar pólska ferjan MS
EDDA var fengin til landsins eitt
sumar. Hinsvegar var það of mikil
bjartsýni að halda að slíkt skip
gæti skilað arði á fyrsta sumri, eða
fyrsta ári. Það tekur nefnilega
nokkur ár 2—3 ár hið minnsta
að „selja“ slíkt skip, eins og það
heitir í ferðaiðnaðinum. Skipinu
og þeirri þjónustu sem það veitir
þarf að koma á framfæri víða og
kynna fyrir almenningi, en slíkt
tekur tíma og kostar töluverða
fyrirhöfn. Þannig er t.d. talið að
það taki 4 — 7 ár að „selja“ nýtt
hótel, eða afla því fastra viðskipta.
Aukinheldur eru aðstæður svo
sérstakar á íslandi, að sérbyggt
skip virðist helst koma til greina,
og þá verða rnenn að safna nauð-
synlegri markaðsreynslu með því
að nota leiguskip til að byrja með.
Þá er einnig rétt að hafa í huga, að
miklar framfarir hafa orðið í
skipagerð, eða búnaði til þess að
gera farþegaskip stöðugri í haf-
öldu. Með því að nota veltiugga,
mistök?
er þannig hægt að hugsa sér að
skip geti gengið fleiri mánuði á
siglingaleiðinni til íslands, en
unnt var að hugsa sér fyrir tveim
áratugum eða svo. Þetta er auðvit-
að mikið átak, sem kostar mikla
fjármuni, sem hæpið er að unnt sé
að taka út úr rekstri þeirra skipa-
félaga, sem nú starfa í vöruflutn-
ingum milli landa. Víðtækt sam-
starf þarf til. Hliðstæðu er þó unnt
að finna í íslensku athafnalífi, til
dæmis þegar gamli Brúarfoss var
smíðaður. Þá vantaði tilfinnan-
lega frystiskip til landsins. Ríkis-
sjóður lagði þá fram íjárstyrk, er
nam verulegum hluta þess sem
frystiskip kostaði umfram venju-
legt kaupskip. Þetta framlag var
óafturkræft, og var gagnrýnt,
meðal annars af mönnum sem
héldu því fram að ekki væri þörf
fyrir allt þetta aukna frystirými.
En þegar frystiskipið var komið,
fjölgaði hraðfrystum vörutegund-
um og aukning varð á öðrum og
skipið hafði ærin verkefni. Það
flutti einnig venjulega stykkja-
vöru. Hinsvegar lögðu þeir Eim-
skipafélagsmenn ótrauðir í það að
láta smíða nýja GULLFOSS eftir
stríðið og hann kom að miklu
gagni, þótt eigi hefði hann til
lengdar burði til þess að keppa við
flug, sem er önnur saga. Nú munu
liðin 12 ár síðan MS GULLFOSS
var seldur, og ekkert hefur komið
í staðinn. Gullfoss var ekki bíl-
ferja, sem unnt var að aka um
borð í, en það voru ferjurnar yfir
Ermarsund ekki heldur til að
byrja með. Það var ekki fyrren eft-
ir síðari heimsstyrjöldina að fyrstu
þannig skip voru byggð. Og það er
því fróðlegt að vita hvernig núna
er siglt yfir Ermarsund.
Nýjasta ferjan á þeirri leið, eða
milli Boulogne og Dover er MS
CHAMPS ELYSEES. Hún er
9065 lestir og tekur 1800 farþega,
330 bíla og 54 stóra vörubíla í
hverri ferð. Ekið er um borð og frá
borði á tvö þilför samtímis og tek-
ur aðeins eina klukkustund að
tæma skipið og lesta það aftur. Ný
tveggja hæða vegamannavirki
hafa verið gerð á viðlegunum, til
þess að flýta losun og lestun.
Ekki er þetta þó eina stórferjan,
sem verið er að taka í notkun,
COTE D’ AZUR, systurskipið
verður ásamt stórskipunum St.
CHRISTOPHER og St. AN-
SELM á ferðinni í sumar ásamt
62 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ