Sjómannadagsblaðið - 01.06.1985, Qupperneq 63

tugum minni skipa og loftpúða-
skipa.
Miklar framfarir hafa einnig
orðið í aðbúnaði, sem segja má að
hafi þróast með árunum. Meiri
áhersla er lögð á verslanir en áður
og skyndibitastaði, ásamt þægi-
legum veitingabúðum og krám.
Og í raun og veru minnir skipið
meira á stórmarkað, miðbæjar-
kjarna, eða þá svokallað Mall, en
á skip.
Þessi fjölfarna ferjuleið er ef til
vill ekki sú besta til þess að bera
saman við íslenskar aðstæður, en
það virðist vera sama hvert litið
er. Annaðhvort eru menn að end-
urbæta ferjur á lengri, eða
skemmri leiðum, að undirbúa
nýjar ferjuleiðir, eða þeir eru að
grafa göng, eða leggja miklar brýr.
Við gerum hinsvegar ekkert í
þessa veru, en á því þyrfti að
verða breyting.
Bílíerjum fjölgar
og þær stækka
Eftir að Gullfoss var seldur úr
landi, hafa íslendingar ekki átt
neitt farþegaskip til millilanda-
siglinga. Óþarfi er að rekja þá
þróun út í hörgul, en staðreyndin
var sú, að flugvélamar tóku við
verkefnum farþegaskipanna, —
og útrýmdu þeim að kalla, a.m.k.
um stundarsakir og á vissum leið-
um. Hinsvegar hafa farþegaskipin
aftur öðlast tilveru á heimshöf-
unum. Það eru aðeins verkefnin
sem hafa breyst — og skipin að
sjálfsögðu líka.
Skipta má farþegaskipum í tvo
flokka, það eru skemmtiferða-
skip, sem sigla um allan heim með
ferðamenn og þá oft í samvinnu
við flugfélög, sem koma með
farþegana um borð í fjarlægu
landi og taka þá sem fyrir voru til
síns heima. Hinn flokkurinn eru
svo bílferjurnar, sem flytja ferða-
menn og bifreiðar þeirra, eða far-
artæki, þ.e.a.s. þeirra sem hafa
þau með, og aukinheldur vöru-
bíla, en markmiðið er að stytta sér
leið á þægilegan og ódýran máta.
Ferjur nota menn til þess að stytta
ökuleiðir, þær sigla til og frá eyj-
um. Mjög margar bílferjur sigla á
milli staða, þar sem einnig má
fara landleiðina. Ferjurnar eru
þannig hluti af þjóðvegakerfi
Iandanna.
íslendingar eru nú um stundir
líklega eina byggða eyjan, sem
ekki býður upp á slíkan ferða-
máta, ef frá eru taldar ferðir fær-
eyska skipsins Noirröna, sem
hingað siglir, eða til Seyðisíjarðar
á sumrin. Mikil bót er að þessum
ferðum, en þénugar geta þær ekki
talist, miðað við að hafa skip í för-
um, er hefði það að meginmark-
miði að sinna þörfum íslendinga
fyrir hraðferðir heiman og heim.
Þó höfum við ekki alveg farið á
mis við bílferjur og má þar til
nefna Herjólf og Akraborgina,
sem flytja gífurlegan fjölda far-
þega, bifreiða, að ekki sé talað um
vaming. Vildu líklega fæstir vera
án þeirrar þjónustu nú.
SJÓMANNADAGSBFAÐIÐ 63