Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Qupperneq 84

82
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Kappróður á Eldingu og Leiftri.
kirkjunni að sundlauginni 1965. Arið
1974, var sá háttur upptekinn að full-
trúar útgerðarmanna og sjómanna
flyttu ávörp, en áður valdi Sjó-
mannadagsráð ræðumenn dagsins.
Árið 1952 var farið að heiðra sjó-
menn og 1979 höfðu 67 menn verið
heiðraðir, „þar af nokkrum veitt
gullmerki og aðrir hlotið viðurkenn-
ingu fyrir björgunarafrek.
Árið 1959 var tekinn upp sá háttur
að verðlauna skipshafnir fyrir bezt
verkaðan landaðan afla á Akureyri.
Handhafa Atlastangarinnar segir
hann vera orðna 16, en 24 sinnum
keppt um stöngina, og sumir því unn-
ið sigur oft (þar á meðal Jónas sjálfur
ef ég man rétt. ÁJ.) Jónas segir
kvennasveitir fyrst hafa róið 1946 og
unglingasveitir 1947.
Jónas rekur ítarlega fjársöfnun
dagsins og á sama hátt og Egill, nema
að hann bætir við að fyrir tilstilli Sjó-
mannadagsráðs Akureyrar hafi feng-
ist styrkur úr byggingarsjóði DAS til
byggingar elliheimilisins, samkvæmt
reglugerðarákvæði í reglugerð DAS
happdrættisins til byggingar dvalar-
heimila utan Reykjavíkur og Hafnar-
fjarðar, og hafi það fé sem safnazt
hafi á Sjómannadaginn, eftir að söfn-
un til björgunarskútunnar lauk, síð-
an runnið til dvalarheimilins. Hann
segir og tekjur af Deginum hafa farið
minnkandi vegna aukins kostnaðar
við hátíðarhaldið og er sú sagan hin
NOKKUR ORÐ UM
SJÓMANNADAGSHALD ALMENNT
Þær eru skemmtilegar skýringar haldinu og íþróttum Dagsins. Hann
Egils, og lýsa karli vel, á minnkandi færir þetta í einu lagi undir aumingja-
þátttöku sjómanna í Sjómannadags- skap. Sjómenn á Akureyri hafi ekki
Útisamkoma við sundlaugina 1962.
sama allsstaðar. „Á síðasta Sjó-
mannadegi (þ.e. 1979) náðu tekjur
ekki útgjöldum.“
Það sækja daprar hugsanir á Jónas
við þessa útkomu afmælisdagsins.
Hann segir svo:
„En þrátt fyrir þetta verður að
halda þessu áfram til að kynna fyrir
þjóðinni störf og stöðu sjómanna-
stéttarinnar“, og þýðingu starfs sjó-
mannsins fyrir íslenzkt þjóðfélag. Pó
svo að eftir því, sem tímar breyttut á
þann veg að úthald varð samfelldara
og hin hefðbundnu vertíðaskipti
milli hrakandi Sjómannadagshalds
„heiðursgest Dagsins hefur vantað,
og það stundum svo að hátíð hefur
fallið niður, en þá jafnan verið látin í
ljós óánægja með slíkt. Sýnir það að
þessi hátíðardagur sé ofarlega í hug-
um fólksins. Það er því von mín og
ósk að Sjómannasamtökunum takist
í framtíðinni að halda deginum
áfram í þeim sessi, sem hann er í dag í
hugum fólksins. Ekki er það síður
mikilvægt að reyna með þessum há-
tíðisdegi að auka á samheldni ís-
lenzku sjómannastéttarinnar“.