Sjómannadagsblaðið - 01.06.1994, Qupperneq 44

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
42
smíðakennslunni varð að koma fyrir
niðri í kjallara hússins. Aformað var
að þetta væri aðeins til bráðbirgða, en
því miður er það svo að þessi kennsla
fer þarna enn fram.
Ástand hússins hefur ekki batnað á
þessum tíma og vil ég nefna að þegar
veður standa af suðaustri er allt bók-
staflega á floti víða í byggingunni og
verst er það í kjallaranum. Nú í vetur
urðu menn iðulega að standa í stígvél-
um við rennibekkina og kennarar
þurftu að byrja á að ausa upp vatninu
áður en kennsla gat hafist. Ekki er
hægt að koma öryggis- og hreinlætis-
málunum í það horf sem krafist er við
þær aðstæður sem þarna ríkja. Mun
hver maður sjá að slíku er ekki hægt
að una og hef ég áhuga á - og er
reyndar ákveðinn í - að flytja smíða-
kennsluna í betra húsnæði strax á
þessu ári. Verður kennslan flutt yfir í
austurendann á vélasalsbyggingunni,
en þar er nú teiknistofa okkar, efna-
og olíurannsóknir. Fyrir þær greinar
verður þá byggð upp aðstaða hér í að-
alskólahúsinu.
Þá er vélasalurinn þegar farinn að
hamla eðlilegri þróun, en það er svo
með kennslu sem þessa að kennslu-
tæki og búnaður þurfa það mikið pláss
að þau ákvarða húsnæðisþörfina meir
en nemendafjöldinn. Því er alls ekki
raunhæft að bera saman venjulegan
menntaskóla annars vegar og svo
skóla sem þennan hins vegar þegar
rætt er um húnæðisþörf.
Þótt gamla Sjómannaskólabygging-
in sé falleg og áberandi í borgar-
mynstrinu er húsið mjög illa farið eins
og komið hefur fram í máli mínu hér.
Því hefur verið illa við haldið og að
auki hefur aldrei verið lokið við skóla-
lóðina. En til lóðarframkvæmda og
flutningsins á smíðunum höfum við
nú fengið góða fjárveitingu, þannig að
hægt er að flytja helming smíðanna úr
kjallaranum og koma lóðinni talsvert
áleiðis á þessu ári. Eg vil nota tæki-
færið og þakka Fjárlaganefnd Alþing-
is fyrir góðan skilning á málefnum
Sjómannaskólans og sjómannamennt-
unarinnar.“
Sj ávarútvegurinn
þarf á dugandi og vel
menntuðum mönnum að halda
„Eins og ég sagði áður er aðstreymi
nemenda til okkar vel viðunandi. Þeir
sem héðan fara hafa hlotið góða
menntun og verða góðir þjóðfélags-
þegnar. Þótt margir séu lítt slípaðir og
fremur óbeislaðir í byrjun, þá hefur
okkur undantekningalítið tekist að
skipuleggja námið þannig að náms-
áhugi vakni og menn sjái tilgang með
vinnunni í skólanum.
Ég hef hér eingöngu rætt um
kennsluna í Reykjavík, en vélstjóra-
nám er stundað víðar hér á landi og þá
í tengslum við fjölbrautaskóla á við-
komandi stöðum. Við erum hinsvegar
eini skólinn sem útskrifar menn með
fjórða stig - þ.e.a.s. vélfræðinga. En
skólinn á Akureyri útskrifar menn til
þriðja stigs og einnig er stundað vél-
stjóranám í Vestmannaeyjum, Kefla-
vík, ísafirði og víðar. Um helmingur
nemenda okkar koma utan af landi og
því er ekki að neita að grunnurinn hjá
þeim er misjafn. Hjá sumum er hann
ágætur en lakari hjá öðrum og einnig
hafa menn lokið mismiklu námi í
sinni heimabyggð, ýmist í almennum
greinum, faggreinum eða sérgreinum.
Kostir áfangakerfisins eru að við met-
um menn inn í okkar nám, þannig að
þeim nýtist allt það nám sem þeir hafa
fyrir og er matshæft í vélstjóranámið,
en við það styttist námstími þeirra hjá
okkur. Einnig getum við boðið upp á
hægferðir hjá þeim sem hafa slakan
undirbúning eða þurfa af einhverjum
ástæðum lengri tíma til að ná settum
markmiðum.
Svo aftur sé vikið að háseta- og
smáskipafræðslu, þá er það því miður
svo að löngum hefur verið litið á há-
setastarfið og flest sem lýtur að fisk-
vinnslunni á þann hátt að menn hafi
eins og ,,lent“ í þessum störfum eftir
að hafa „dottið“ út úr skólakerfinu.
Þetta er vitaskuld mjög slæmt þar sem
sjálfur grundvallaratvinnuvegur okkar
á í hlut. Allir ættu að sjá að í þessum
störfum þurfa menn að vera ekki síður
menntaðir en á öðrum sviðum í okkar
þjóðfélagi.
Verkefni dagsins er því fyrst og
fremst að gera átak í smáskipa- og
hásetafræðslu og er ég sannfærður um
að fyrrnefndir skólar á sjávarútvegs-
sviði mundu með ánægju taka þátt í
slíku starfi.“
AM