Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1994, Blaðsíða 93

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1994, Blaðsíða 93
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ var kominn mjög nærri hinu mikla fari. Þá var duflinu varpað útbyrðis og mældur staður skipsins. Reyndist það fulla mílu innan við landhelgislínuna - eins og hún var dregin í þann tíð, eða tæpar tvær mílur undan landi. Nú var léttbátnum skotið út, og í hann stigu fyrsti stýrimaður og tveir hásetar, en Jóhann Andrésson stóð við byssuna, albúinn þess að skjóta, ef skipstjóran- um á móðurskipinu kynni að detta í hug að leita undankomu eða varna stýrimanni uppgöngu. Stýrimaður hafði með sér aðra af tveimur skamm- byssum varðbátsins. Þegar léttbáturinn kom að hlið móð- urskipsins, fleygðu Rússarnir festi til bátverja, og ennfremur hleyptu þeir niður kaðalstiga, enda var mjög hátt upp á öldustokk skipsins. Stýrimaður réðst þegar til uppgöngu. Þá er upp kom, gat að líta fjölda manns á þilfar- inu, bæði konur og karla. Þetta var þreklegt og fremur myndarlegt fólk, búið þykkum og skjólgóðum varð- málsfötum. Stýrimaður fór rakleitt upp á stjórn- pall. Þar hitti hann skipstjórann, sem heilsaði vingjamlega og virtist mjög áhyggjufullur. Hann skildi ekki ensku og kvaddi til loftskeytamanninn. Það var ung stúlka. Hún skildi ensku og talaði hana sæmilega, en þó stirðlega. Stýrimaður tjáði henni, að skipið mætti ekki vera innan landhelgi nema í brýnni nauðsyn og þá ekki nema tak- markaðan tíma - og alls ekki með nótabát í eftirdragi. Stúlkan túlkaði fyrir skipstjóra, og síðan tuldraði hann langa romsu, sem stúlkan hlýddi á með athygli og túlkaði síðan á ensku. Hún kvað eitt af síldveiðaskipunum rússnesku hafa orðið fyrir vélbilun, og hefði móðurskipið dregið það í land- var, svo að það gæti legið fyrir akkeri, meðan gert væri við vélina. Stýrimað- ur kallaði til skipherrans á Faxaborg og skýrði honum frá málavöxtum. Væri hvorki verið að vinna að neta- bætingu né síldarsöltun á þiljum móð- urskipsins - og í nótabátnum væri engin nót. Skipherra úrskurðaði, að skipinu skyldi sleppt og fól stýri- manni að veita skipstjóranum áminn- ingu. Stýrimaður vék sér að þeim rússneska, sagði á ensku, að hann gæti farið frjáls ferða sinna og áminnti hann um að gæta þess í öllum atriðum að brjóta ekki landhelgislögin. Stúlk- an túlkaði, og skipstjórinn brást glað- ur við, þreif í hönd stýrimanns og hristi hana mjög broshýr. Síðan kvaddi stýrimaður og fór yfir í varð- bátinn. Nú var haldið inn með austanverðu Langanesi. Þar lá fyrir akkerum, stutt undan landi, lítið norskt gufuskip, sem stundaði síldveiðar. Bátur frá því hafði lent í vogi einum, og voru nokkrir skipverjar í fjöru. Skipherrann á Faxaborg lét skjóta út báti, og var róið með fyrsta stýrimann yfir að síld- veiðiskipinu. Stýrimaður fór upp og spurði skipstjóra, hverju það sætti, að hann hefði sent bát í land. Skipstjóri kvaðst hafa sent eftir vatni. Stýrimað- ur spurði, hvort hann hefði haft sam- band við yfirvöld í löglegri höfn og fengið stimpluð skipsskjölin. Jú, sá norski kvaðst hafa komið á Siglufjörð, læknir stigið á skipsfjöl og lögreglu- stjóri séð skipsskjölin og stimplað þau. Stýrimaður gekk úr skugga um, að skipstjóri sagði þetta satt, en spurði hann síðan, hvort honum væri það ekki kunnugt, að hann mætti lögum samkvæmt aðeins taka vatn og vistir í þremur íslenskum höfnum, Seyðis- firði, Akureyri og Siglufirði. Skip- stjóri kvaðst ekki geta neitað, að sér væri kunnugt um þetta ákvæði. „En það er langt til Seyðisfjarðar og ennþá lengra til Siglufjarðar,“ sagði hann. Fyrsti stýrimaður kvað vera enn lengra til Noregs. Hann vék sér síðan frá skipstjóranum og kallaðist á við Þórarin skipherra, sagði honum mála- vöxtu. „Við látum duga áminningu,“ mælti Þórarinn. Stýrimaður sneri sér síðan aftur að skipstjóranum norska, kvað hann mundu sleppa í þetta sinn með áminn- ingu um löghlýðni, og vonandi kæmi ekki til þess, að hann bryti af sér á ný, því að þá slyppi hann ekki við að skreppa spölkorn í fylgd með varð- skipinu. Norðmaðurinn var mjúkur á manninn, og þó að kveðjur stýrimanns væru stuttaralegar, tók sá norski mjög kurteislega undir. Varðbáturinn hélt lengra inn með landinu og lagðist við akkeri fram undan Skálum. Annar stýrimaður kom á vörð klukkan fjögur um nóttina. Klukkan langt gengin fimm kallaði íslenskur 91 Þórarinn Björnsson skipherra. síldveiðaskipstjóri í talstöðina og sagði fullt af rússneskum síldveiða- skipum innan landhelgislínunnar á miðjum Bakkafirði. Stýrimaður vakti skipherra, og hann skipaði svo fyrir, að öll skipshöfnin skyldi kvödd til starfa. Skipherra fór síðan á fætur í hasti og hafði tal af skipstjóranum ís- lenska. Hann kvað mörg íslensk og rússnesk skip að veiðum úti á firðin- um, sum innan landhelgi og önnur ut- an. Skipherra kvað varðbátinn mundu koma á vettvang eins skjótt og unnt væri og síldveiðaskipstjórinn sagði, að hann og fleiri mundu slá hring um Rússana á skipum sínum, fara í veg fyrir þá og sporna við því, að þeir slyppu. Akkerum var létt í skyndi og vélin síðan látin taka á því, sem hún átti til. Það var orðið bjart af degi, veður hlýtt og stillt og sjórinn sléttur. Úti á firðin- um var fjöldi skipa. Rússarnir reyndu að hraða sér að draga næturnar, og íslensku skipin voru á kreiki í kring- um þau rússnesku. Nótin flæktist saman hjá einum Rússanum, en annar kom aðvífandi, setti dráttartaug í nót- ina hjá félaga sínum og reyndi að draga hana í sundur með afli vélarinn- ar. Skipstjóri frá Siglufirði var þarna mjög nærri á skipi sínu, og tók hann mynd af þessari hjálparstarfsemi. Varðbáturinn nálgaðist óðum skipa- þvöguna, og þá er hann var kominn að henni, rýmdu íslensku skipin fyrir honum. Brátt kom hann þar að, sem eitt rússneska skipið var að draga inn nót sína. Það hét Zenil, og einkennis- stafir þess voru PC 11. Þegar Faxa- borgin var að koma að þessu skipi, mældu skipherra og fyrsti stýrimaður stað þess, og mældist það 1.3 sjómílur innan við landhelgislínuna. Rennt var
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110

x

Sjómannadagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.