Eimreiðin - 01.07.1928, Blaðsíða 66

258 ÞJÓÐLYGAR OG ÞEGNSKYLDA eimreiðin
sig í atið«, eins og það er orðað, en eins og fyrirkomulagið
er nú, verður vart hjá því komist, ef taka á þátt í stjórnmál-
um. Þessir menn eiga ekki þann fítonsanda framhleypninnar
sem virðist vera ákaflega notadrjugur eiginleiki stjórnmála-
mönnum nútímans. En ef menn væru kallaðir til starfa með
leynilegri kosningu kjósendanna sjálfra, eftir að kjósendur
hefðu fengið. heimild til að kjósa þá menn eina, er þeir
treystu bezt, og væru lausir við öll flokkaok, og jafnframt
yrði sú breyting til batnaðar í uppeldismálum, að dómgreind
kjósenda og sjálfstæð athugun ykist að miklum mun, þá mundu
hinir hlédrægu en hæfu gefa sig í ljós. Traust kjósendanna
mundi valda því, að þeir tækju glaðir það sæti, sem þeini
væri skipað, og beittu starfskröftum sínum eftir beztu getu i
þágu þjóðarinnar. Skyldan við þjóðfélagið, þegnskyldan, er i
raun og veru skyldan við guð og náungann, boðorðin, sem
meistarinn frá Nazaret taldi mikilvægust allra. Hlutverk skól-
anna, kirknanna, ríkisvaldsins og blaðanna er að greiða SÖ*U
hvers einstaklings að því marki, að hann fái uppfylt þessa
skyldu. Þessar stofnanir eiga að ryðja steinunum úr sölu
þegnanna, vera þeim ljós á veginum, gera umhverfið alt svo
bjart að jafnan sé ratljóst. Mannseðlið á við nóga erfiðleika
að stríða, þó að þær stofnanir, sem mannkynið hefur
komið sér upp með mikilli fyrirhöfn og margra alda baráttu,
auki ekki á þá erfiðleika og geri mönnum torsóttara að fmna
sjálfa sig en ella. Ef þessir aðilar — og fleiri geta komið til
greina — vinna saman að heill meðlima þjóðfélagsins, allra
sem eins, þá verður hverjum einstakling þess létt verk og
ljúft að inna þegnskyldu sína af hendi. Það er þetta, sem oss
skortir mest, en ekki menn, eins og aðrar þjóðir kvarta svo
sáran undan, að sig vanti. Að minsta kosti skortir ekki manns-
efni hér á landi, ef aðeins tekst að beita þau heillaríkum á-
hrifum. Vér höfum átt því láni að fagna að sjá íslenzkt
íþróttalíf taka miklum breytingum til hins betra. Áhugasamir
og vel hæfir menn hafa starfað að umbótum á því sviði, os
þeim á æskulýðurinn mikið að þakka. íslenzkir íþróttaflokkar
hafa farið utan og sumir sýnt þá leikni erlendis, að orði
hefur íslenzku íþróttalífi til sóma og styrkt trúna á viðreisn
líkamsmentunarinnar í landinu. Þrátt fyrir óhollan metnað, sem