Eimreiðin - 01.07.1928, Qupperneq 69

eimreiðin ÞJÓÐLVGAR OG ÞEGNSKVLDA 261
fremd þótti að eignast »danska« skó. Nú heyrir þessi hugs-
unarháttur til liðna tímanum að mestu. En mikið skortir oss
íslendinga á að eiga annan eins þjóðarmetnað fyrir hönd inn-
lends iðnaðar og lýsti sér hjá norska karlinum, sem var á
ferð með Bergensbrautinni og þurfti að kaupa sér eldspýtur
hl þess að kveikja í pípunni sinni. Lestin hafði staðnæmst á
einni brautarstöðinni, og karl sneri sér að söludreng og bað
un eldspýtustokk. ]ú, hann var til og kostaði þrjá aura. >]a,
men er de norsk fabrikat dette here?« sagði karl og ýgldi
sig um leið og hann leit á merkið. Stokkskömmin var þá
sænsk. Það þoldi karl ekki, fór út og keypti sér norskan eld-
spýtustokk fyrir fimm aura. Ég sel ekki söguna dýrara en ég
keypti, en þó hún sé brosleg mættu íslendingar eiga meira
af eðli Norðmannsins í afstöðu sinni til innlendrar framleiðslu
en þeir eiga enn sem komið er.
í engu landi Norðurálfunnar munu vera eins margir em-
bættismenn í þjónustu hins opinbera, að tiltölu við fólksfjölda,
eins og á íslandi. Samkvæmt skýrslu Ríkisgjaldanefndar, I.
bindi, sem flytur skrá um starfsmenn ríkisins og laun þeirra,
^afa um tvö þúsund manns tekið laun úr ríkissjóði árið 1926,
°9 eru þar með ekki taldir verkamenn við vegabætur og
aðrar verklegar framkvæmdir, né starfsmenn á skipum ríkis-
'ns> Á alþingi er öðru hvoru mikið talað um að fækka
slarfsmönnum hins opinbera, en ekkert verður úr framkvæmd-
Uln- Hér skal ekki farið út í það, hver þörf sé á öllum þess-
Um fjölda, en það eru lítil líkindi til, að almenningur sætti
s'9 til lengdar við, að stór hluti ríkisteknanna fari í tómar
launagreiðslur meðan nauðsynlegustu umbætur í atvinnu- og
samgöngumálum verða að dragast ár eftir ár, vegna fjárskorts.
^axandi skilningur á mikilvægi sjálfstæðrar atorku og almenn
afkastameiri starfsemi mundi af sjálfu sér draga úr misfellun-
Um á þessu sviði sem öðrum, einkum ef verðleikarnir einir
Vrðu látnir ráða um það, hverjir störfuðu í opinberum em-
baettum, en pólitísk trúarjátning umsækjenda réði ekki meiru
en hæfileikar hans um það, hvort honum yrði veitt opinbert
starf eða ekki.
Ef trúin á bjarta framtíð íslenzka ríkisins á að rætast, —
°9 hún verður að rætast, — þarf endurvakningu í þjóðlífinu,