Eimreiðin - 01.07.1928, Side 98

LIFA LÁTNIR?
EIMREIÐIN
290
hve afskaplega mikilvæg og áleitin sú spurning er í raun og
veru, hvort vér lifum áfram efíir líkamsdauðann eða ekki.
Bréfritarinn, sem kom umræðunum af stað, spyr meðal
annars í fyrnefndu bréfi sínu til blaðsins, eftir að hafa lýst
óhug þeim, sem gripið hafi marga út af staðhæfingu Sir Ar-
thur Keiths: >Hvar eru allar hinar stórkostlegu fylkingar
framliðinna manna? Er heimskulegt að spyrja þannig? Svo
er ekki frá mínu sjónarmiði séð. Sem meðlim í kristnum söfn-
uði finst mér þetta vera óumræðilega mikilvæg og óumræði-
lega vandasöm spurning. ... Mannkynið hefur nú verið á
vegferð sinni hér á jörð að minsta kosti um hálfa miljón ára.
... Að minsta kosti 30 miljónir manna deyja á ári hverju. . • •
Hvar og hvernig er þessum voldugu herskörum fyrir komið?‘
Ritstjórinn, sem sá um niðurröðun greinanna og stjórnaði
umræðunum í blaðinu, birti yfirlitsgrein um árangurinn 30.
júní síðastl., þar sem hann getur þess, hve þátttakan haft
verið mikil, miklu meiri en honum hafði getað komið til
liugar. Ekkert sýni betur, hve áleitin og knýjandi spurningin
um framhald lífsins sé í huga hvers manns, hvort sem menn
vilji kannast við það fyrir öðrum eða ekki. Það hefur verið
mér hugðnæmt starf, segir ritstjórinn, að kynna mér allar
greinirnar, tuttugu og þrjár að tölu, skipa þeim niður og lesa
allan þann fjölda af bréfum um trúna á annað líf, og oft og
tíðum um trúarbrögðin sjálf, sem hafa borist mér frá mörgum
hundruðum manna af öllum stéttum og stigum þjóðfélagsins.
Því nær undantekningarlaust hefur lestur greinanna veitt mer
óblandna ánægju. Og við að lesa allan þann óhemju fjölda
af bréfum, sem borist hafa að úr öllum áttum, meðan grein-
irnar voru að koma út, hefur mér fundist ég komast í inni-
lega náið samband við mannlegt hugarfar, eins og það er i
insta eðli sínu. Þessi tilfinning hefur orðið svo sterk hjá mer
við lestur bréfanna, að stundum hefur mér fundist ég heyra
hjörtu mannanna slá. Þetta hlaut að leiða af sjálfu eðli máls-
ins. Bréf hafa komið frá einlægum Kriststrúarmönnum, alls-
konar fríþenkjurum, trúleysingjum og þeim, sem aðeins trua
á mátt sinn og megin, frá mönnum með mjög þroskaða dóm-
greind og öðrum, sem aðeins hafa látið leiðast af eðlishvöb
frá syrgjandi mönnum, vongóðum og vonlausum, frá Spii"1'