Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1928, Page 74

Eimreiðin - 01.10.1928, Page 74
378 VIÐARKOL EIMREIÐIN áreftis á fénaðarhús. Var með hníf flisjaður af lurkunum börk- urinn. Hét það að birkja, og var börkurinn soðinn til litar á skinn. Sumir lurkarnir voru svo gildir að neðan, að nota mátti þá í hagldir og skammorf o. fl., en það beinasta og kvist- lausa var geymt uppi í eldhúsi til næsta sumars og látið reykjast þar og harðna, síðan bútað og klofið og notað í hrífutinda um sláttinn. Því var viðurinn birktur, að hann þótti þá betur verjast fúa en ella. Alt hið smærra af viðnum, en þó svo stórt, að nema mundi fingursgildleika, var ætlað til kola. Var það látið í tómt og þriflegt úthýsi, t. d. heslhús við bæinn. Var hentugt, að það væri með dyrum á hliðvegg. A mitt gólfið var látinn kláfur með reiðingsdýnu ofan á. A hann settist maður og hafði fyrir framan sig trékubb — fjalhöggid — jafnháan sætinu. Mað- urinn sneri móti dyrum og hafði viðinn til vinstri handar, tók svo með hægri hendi lurk eftir lurk, og hjó þá með biturri öxi í svo sem 7 cm. langa búta, sem hrukku undan högginu út í hinn auða enda hússins, og lentu þar í hrúgu. Þetta hét að kurla og bútarnir kurl. Nú voru lurkarnir oft kræklóttir og misfimlega til höggvið og því var það, að kurlin hrukku víðsvegar, og alt annað en þeim var ætlað. Gætti þess auð- vitað mest, ef kurlað var úti, en ávalt nægilega mikið til þess að sanna forna málsháttinn „Sjaldan koma öll kurl til grafar"■ Mönnum þótti skemtilegt verk að kurla, þ. e. a. s. ef kurlin létu nefið á þeim í friði. Að verkinu loknu voru kurlin tekin saman, látin í bing og geymd til vors. Einhverntíma á stekk- tíðir.ni á vorin, í logni og þurviðri, voru kurlin brend til kola, sem sérstaklega þurfti að nota fyrir og um sláttinn. A háum stað og þurrum var gerð skálmynduð gryfja, kolagröfin. Fór stærð hennar eftir því, hvað mikið skyldi brenna. Atti gröfin að vera hérumbil barmafull af kurlunum. Byrjað var á þessu verki snemma dags, er veður þótti einhlítt, því hvorki mátti vera regn eða vindur á meðan á brenslunni stóð, ef vel átti að fara. A botn gryfjunnar var látinn logandi eldur og kurl- unum komið fyrir þar ofan á þannig, að eldurinn gæti læst sig um alla gröfina og leikið jafnt um öll kurlin. Þegar log- inn var kominn upp úr kurlunum, var gröfin byrgð með torfi og mold, svo hvergi gæti logað upp úr. Allur vandinn var 1
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.