Eimreiðin - 01.07.1930, Qupperneq 48

eimreiðin
Framfarir og horfur.
Til þess að stjórnmálastarfsemi verði
talin heilbrigð, skynsamleg og forsjál,
verður að meta rétt allar aðstæður
og möguleika til breytinga á þeim, í
hvaða átt þær breytingar muni ganga
og hvað miklar þær muni verða. Að
þetta mat sé rétt, að stjórnmálamenn-
irnir séu nægilega framsýnir og rétt-
sýnir, er vitanlega sérstaklega áríð-
andi hjá þjóðum, þar sem miklar
breytingar og byltingar eru að ger-
ast, og á þetta við alveg jafnt, hvort
sem þessar breytingar miða fram á
við, hvort þjóðin er á framfaraskeiði,
eða að öllu fer aftur og hrakar. Sérstaklega getur öll ófor-
sjálni orðið hættuleg í síðara tiifellinu, einkum að því er
sneríir allar framkvæmdir og fjármál. Miklar yfirsjónir í fjár-
málum eru öllum þjóðum hættulegar. Ef stórþjóð á í hlut, þá
geta þær hnekt áliti hennar, völdum og áhrifum, en fyrir
smáþjóð geta þær beinlínis orðið hættulegar sjálfstæði
hennar. Hitt er jafn víst, að fyrir þjóð á hraðstígu framfara-
skeiði, er hófleg bjartsýni í öllum málum nauðsynleg, einnig í
fjármálum. Of lítil bjartsýni, of mikið íhald, getur orðið
þrándur í götu eðlilegra og mögulegra framfara. Allar fram-
farir byggjast á trúnni á þær og viðurkenningunni á mögu-
leikunum fyrir þeim. Þar sem þessa trú vantar, þar geta
engar framfarir orðið.
Það getur enginn efi leikið á því, að íslenzka þjóðin er nú
á hraðstígri framfarabraut. Hver, sem athugar sögu þjóðar-
innar frá því að fyrstu hræringarnar byrjuðu fyrir og um
miðja 18, öld (Eggert Ólafsson, Björn Halldórsson, Skúli
Magnússon) alt til þessa dags, hlýtur að sannfærast um þetta.
Það leynir sér ekki, að alt af bætast fleiri og fleiri menn í
Maggi Júl. Magnús.