Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1930, Side 62

Eimreiðin - 01.07.1930, Side 62
270 NUNNAN eimrieðin; sem djúp kyrðin ríkti, og hélt svo áfram, unz hún kom á krossgötu inni í eikarskógi. Var hún þá í vafa um hvaða leið skyldi halda og settist við lind eina. Var þar gerð steinþró yfir lindinni og bekkur hjá til þæginda fyrir ferðamenn, sem leið áttu þarna um. Þar sat hún, unz sólin kom upp, og döggin féll og fól hana í úða. En þegar sólin kom upp fyrir trjátoppana og varpaði fyrstu geislum sínum á skógarstíginn, sá hún í geislaflóðinu göfugan riddara koma ríðandi með alvæpni einsamlan eftir stígnum. Nunnan starði á hann augunum fögru og fylgdist eins vel og unt var með hverri hreyfingu þessarar tígulegu myndar, en hafði svo hljótt um sig, að riddarinn hefði ekki komið auga á hana, ef lindarniðurinn hefði ekki náð eyrum hans og leið- beint augum hans. En nú beygði hann út af veginum, steig af baki og gaf hestinum að drekka. Um leið heilsaði hann nunnunni með lotningu. Riddarinn var krossfari og nú á heimleið einsamall eftir langa burtveru, því hann hafði misi alla liðsmenn sína. Enda þótt alt látbragð riddarans bæri vott um djúpa Jotn- ing, hafði hann ekki augun af Beatrix hinni fögru, og endur- galt hún augnaráð hermannsins með því að virða hann gaum- gæfilega fyrir sér, enda hafði þegar birst henni þarna meira en lítið af þeim heimi, sem hún hafði mest þráð í kyrþey. En svo varð hún skyndilega feimin og leit niður fyrir sig- Loks spurði riddarinn, hvert hún ætlaði og hvort hann gæti ekki gert neitt fyrir hana. Hún rankaði við sér, er hún heyrði hina hljómmiklu rödd hans. Hún leit aftur á hann, og heilluð af augnaráði hans játaði hún, að hún hefði flúið úr klaustrinU, til þess að sjá sig um í heiminum, en að nú væri hún strax orðin hrædd og vissi ekki hvað hún ætti til bragðs að taka. Þá hló riddarinn af öllu hjarta og lét sér hvergi bregða, heldur bauðst til að fylgja nunnunni á réttan veg, ef hún vildi aðeins fara eftir þeim ráðum, sem hann gæfi henni. Hann skýrði henni frá því, að kastali sinn væri ekki nema dagleið í burtu, þar gæti hún örugg búið sig undir frekari fram- kvæmdir, og haldið svo, þegar hún hefði hugsað sig betur um, áfram ferð sinni út í heiminn, ef hún þá vildi. Hún svaraði engu, en sýndi heldur engan mótþróa, þótt hún
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.