Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1930, Page 66

Eimreiðin - 01.07.1930, Page 66
274 NUNNAN EIMRcimN hugðist ná henni fljótlega. En heila klukkustund var leitað árangurslaust, unz riddararnir sneru við og riðu hægt og í illu skapi í gegnum beykiskóginn án þess nú að staðnæmast í rjóðrinu. En þegar Beatrix sá úr felustað sínum, að öllu var óhætt á veginum, kom hún fram úr fylgsni sínu og flýtti sér heim á leið sem fætur toguðu. Þenna sama dag hafði Wonnebold setið heima og tekið út sárar kvalir af iðrun og söknuði. Um leið og honum varð Ijóst, hve mjög hann hafði smánað sjálfan sig í augum hennar, sem hann elskaði, en hafði af léttúð og gáleysi kastað út á hjarnið, fann hann einnig nú fyrst, hve innilega hann hafði elskað hana og virt, og að hann gæti ekki án hennar lifað- Þegar hún svo stóð alt í einu frammi fyrir honum, breiddi hann út faðminn móti henni, áður en hann gat komið upp nokkru orði til þess að láta undrun sína í Ijós, en hún féll um háls honum án þess að mæla nokkurt ásökunar- eða æðruorð. Hann hló dátt, þegar hún skýrði honum frá kænsku sinni, og honum varð mikið um, hve mikla trúfesti hún hafði sýnt, því baróninn var mjög álitlegur og fallegur maður. Til þess því, að ekki skyldu fleiri vandræði af hljótast en orðin voru, gerði hann Beatrix hina fögru að lögmætri eigin- konu sinni í viðurvist allra hölda og landseta sinna, svo að frá þeirri stundu naut hún fullrar virðingar sem aðalsfrú 08 skipaði þá stöðu, er henni bar, hvort sem var við veiðar, veizlur og danzleiki eða í kofum landsetanna og kór kirkj- unnar, þar sem fjölskyldan átti fast tignarsæti. Arin liðu með breytingum sínum og byltingum, og á tólf frjósömum sumrum ól hún eiginmanni sínum átta sonu, sem ólust upp og döfnuðu eins og ungir hirtir í skógi. Haustnótt eina, er sá elsti var átján ára, stóð hún upp af beði sínum við hlið Wonnebolds, án þess hann yrði þess var, braut vandlega saman skartklæði sín og lagði þau í sömu dragkisturnar sern þau höfðu verið tekin úr, lokaði svo kist- unum og lagði lyklana við hlið manni sínum sofandi. Því næst gekk hún berfætt að rúmum sona sinna og kysti þá léttum kossi, hvern á fætur öðrum. Seinast gekk hún aftur að rúmi manns síns og kysti hann einnig. Þá fyrst er hún hafði lokið þessu, klipti hún af sér sítt og mikið hárið, klæddist svörtu
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.