Eimreiðin - 01.07.1930, Side 73

®imreiðin
EUGENE O’NEILL
281
Þetta var 1914. En það var hvorttveggja að bókin var ekki
mikils virði, enda var henni ekki gaumur gefinn. Þó var þess
flú ekki langt að bíða, að hann vekti eftirtekt. Fyrstu leikrit
hans voru tekin á smærri leikhús1) í New Vork og fengu
svo góðar viðtökur, að 1919 var árætt að senda leikritið
Beyond the Uorizon upp á Broadway. Því var tekið framar
öllum vonum, og svo fór úr björginni, að höfundur hlaut
Pulitzer-verðlaun fyrir það sem bezta ameríska leikrit ársins.
Eftir það má heita, að sigurför hans á stærstu Ieikhúsum í
New York og annarsstaðar hafi verið óslitin. — í Evrópu
hefur hann einnig átt vinsældum að fagna. Þannig var t. d.
Strange Interlude (1928), eitthvert einkennilegasta leikrit hans,
leikið í fyrra í Stokkhólmi við góða aðsókn og mikinn orðstír.
Aftur á móti létu Ieikdómendur í Berlín sér fátt um finnast
t>ann leik, ef trúa má blaðafregnum þaðan.
III.
Það er ekkert áhlaupaverk að lýsa ritum O’Neills í stuttu
^áli, því þau eru bæði mörg og margvísleg og bera þannig
v°tt um fjölhæfni höfundar eigi síður en dugnað.
Eins og áður er vikið á, er hafið og sjómannalíf aðalefni
^argra leikrita hans, einkum hinna eldri. Fjögur einþætt leik-
r*t í bókinni The Moon of the Caribbees eru átakanlegar
ÚÍYndir úr æfi sjómannanna. — Skip liggur í höfn í Vestur-
^ndíum. Tunglskin er á og lognmóða. Úr landi berast þung-
^yndislegir ómar af söng svertingjanna. Skipverjar eru í skapi
úl að sletta í sig eftir ferðavolkið. Svartar konur úr landi
f®ra þeim forboðin drykkjarföng og — sjálfar sig. Fyllirí og
hvennafar, er Iýkur með ryskingum, svo að yfirmenn verða
skakka leikinn. Svörtu konurnar eru reknar tómhentar í
land. — Aðeins einn sjómannanna situr hjá og sökkvir sér
ni^U1, í sínar eigin döpru minningar. Þetta er alt og sumt.
r) Þessi „lillu Ieikhús" í úthverfum Nevv Vork-borgar og víðar í bæj-
Um kafa stuðlað rnjög að framförum í leikritagerð og leiklist hér vestan
a s, því þau hafa gefið ungum höfundum færi á að reyna sig, hafi þeir
a 1 eitthvað nýtt og óvanalegt með höndum, sem stærri Ieikhúsin þorðu
ekki að fást við.