Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1930, Side 83

Eimreiðin - 01.07.1930, Side 83
eimreiðin EUGENE O'NEILL 291 Miklu merkilegri og einkennilegri á margan hátt er þó leikurinn Strange Interlude, sem getið hefur verið um hér að framan. Það er líklega einhver hinn lengsti leikur, sem sést ^efur á leiksviði. Menn koma í leikhúsið kl. 5 og sitja til 7, fara síðan heim að eta og skifta fötum, koma aftur um 9 leyfið og sitja til miðnættis! I Strange Interlude beitir höfundur líka í fyrsta sinn alveg nÝju kjarnsæilegu bragði, sem gefur leiknum algjörlega nýjan °2 einkennilegan svip. I The Great God Brown lét höfundurinn persónurnar stund- um taka af sér grímuna og hugsa upphátt. Hér notar hann engar grímur, heldur lætur hann allar persónur hugsa upphátt lafnframt því, að þær tala eins og maður við mann. Þessar hugsanir eru að því leyti gjörólíkar því, sem hin gömlu ein- «51 voru, að þær eru ekki bundnar í ræðuform, heldur eru hver fyrir sig þræddar upp á bláþráð hugartengslanna eins og perlur á festi; þannig skapar höfundur nýjan stíl, S«1 hinnar ósjálfráðu hugsunar, og um leið veitir hann nýjum °9 sterkum straum inn í leikritið. Ahrifamest er þetta auð- Vltað, þegar mjög skerst í odda með hugsunum og tali per- sónunnar. Menn hafa ekki orðið á eitt sáttir um réttmæti tessarar aðferðar, margir hafa kallað, að bókin sé í senn s)ónleikur og skáldsaga, en sumir segja, að verkið hafi ekki 9r®tt á því, og sé hvorki fugl né fiskur.1) Hvað sem um 'an9lífi leiksins er að segja, þá hefur hann þó unnið hylli ^anna eigi aðeins í New-Vork heldur og víða í Evrópu, eins og áður er sagt. Og að O’Neill hafi sjálfum getist að ^fRiinu má ráða af því, að hann notar það aftur í síðasta 'eik sínum Dynamo (1929) og þó hóflegar. Strange Interlude er pílagrímsganga konunnar í þessum ^eimi, frá því að henni er hrundið ómjúklega úr draumsölum ®skunnar út í harðhentan veruleikann, unz hún að lokum lnnur hvíld í örmum ellinnar. Nína er kona nútíðarinnar; fyrir hvað lifir hún? Hún lifir, eins °9 fólk flest á þessum veraldlegu tímum, fyrir sjálfa sig, O Síðan þetta var ritað hef ég séð „Strange Interlude" á leiksviðl gazt miðlungi vel að. Höf.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.