Eimreiðin - 01.07.1930, Blaðsíða 87

EIMREIÐIN
EUGENE O’NEILL
295
Sagan heldur áfram og sýnir hversu Darrell vanþrífst sem
íriðill Nínu, en Sam þrifnar að sama skapi. Og þegar Gordon
sonur þeirra Darrells stálpast, hatar hann Darrell en hænist
að Sam, sem elur hann upp í mynd og líkingu átrúnaðar-
9oðs síns, Gordons. Darrell brýst að lokum undan áhrifum
Nínu, og hún kastar allri ást sinni á soninn. En það er
skammgóður vermir. Hann vex líka upp úr ást hennar. —
Hann finnur sér stúlku, og Nína beitir allri slægð sinni og
síðustu kröftum til að stía þeim sundur, engu síður en faðir
hennar hafði gert við hana. Henni mistekst, því Darrell slær
vopnið úr hendi hennar. Hún er búin að missa Darrell, elsk-
^ugann, Sam, manninn og Gordon, soninn. Aðeins Marsden, sem
aldrei þorði að lifa, er henni tryggur. Til hans fer hún, svo
a<5 hún geti hvílt sig og fúnað í friði og dáið í friði sæl og
södd lífdaga.
Þetta mun þegar orðið of Iangt mál. En það er hvort-
*Ve9gja, að mikið vantar á, að framanskráðar lýsingar séu
e>ns góðar og efni standa til, enda er og fjöldamargt ein-
nennilegt og snildarlegt í ritum O'Neills, sem ekki hefur
upnist rúm til að nefna, því maðurinn er geysi-fjölhæfur og
9)arn að kanna ókunna stigu. Er t. d. varla hægt að hugsa
^ ólíkari verkefni og meðferð en er á leikritunum í „The
Woort of the Caribbees“ og „Lazarus Laughed“. Og manni
Verður að undrast, að sami maður skuli hafa skapað jafn-
syartsýnar — gömlu mennirnir mundu segja ljótar — mann-
jýsingar og „Desire under the Elmsc hefur að geyma, og
lafn-skáldlega fögur draumalönd og hugsjónir eins og menn
Unna í „The Fountain“ og „Marco Mil/ions“. Þess skal getið,
í Marco Millions knésetur hann manntegund þá, sem
jj^stan svip gefur Ameríku, éusmess-manninn, er Sinclair
>-ewis hefur og eilífan gert í bók sinni Babbitt. Er þetta
naestum hið eina dæmi beinnar ádeilu í ritum hans. Aftur á
n>°ti kemur samúð hans með þeim, sem bágt eiga og undir
Verða í lífsbaráttunni, víða fram, t. d. þar sem hann lýsir
aöstöðu svertingja gagnvart hvítum mönnum (AIl Gods Chillun
Vdings), eða æfi sjúklinga (The Straw). En samúðin er
eldur ekki neitt aðalatriði; það er að segja, hann á ekkert
skylt^ við menn, sem prédika viðkvæmni og mannúð í tíma
®9 ótíma. En hitt hygg ég, að muni láta nærri sanni, er
>raxness sagði um Vefarann sinn, að öll verk E. O'Neills séu
a einhvern hátt >um dýrðina á ásýnd hlutanna«.
Stefán Einarsson.