Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1930, Síða 102

Eimreiðin - 01.07.1930, Síða 102
310 RAUÐA DANZMÆRIN eimreiðin sem á gengi, og yfirmenn enska hersins studdu mál hans. En hann krafðist þess jafnframt að þurfa ekki að skýra ráðuneytinu frá áformum sínum nema aðeins í aðaldráttum. Ovinanjósnarar væru svo fjölmennir í París, að það væri ekki útilokað að þeir gætu náð í upplýsingar um hernaðaráætlun- ina, ef stjórnin þar fengi hana í hendur. Nivelle fékk þó ekki ráðið þessu að öllu leyti. Samt náði áætlun hans sam- þykki stjórnarinnar, og leyfi var veitt til að undirbúa árás þá um vorið. Hún skyldi hafin á þrem stöðum á herlínunni, og var einn staðurinn hjá Viftel. Allur hinn margvíslegi undir- búningur hlaut því að vitnast þar í borg. Flutningar allir til herlínunnar urðu að fara fram um borgina, og auðvitað hlutu þeir að verða miklu stórfeldari en ella vegna útrásarinnar, sem fyrirhuguð var þar í grend. Ekkert er eins vænlegt til sigurs eins og að koma flatt upp á óvinina. Þessvegna reið á, að njósnir gætu ekki átt sér stað í Vittel. Mata Hari fór ekki dult með þá ætlun, að hún mundi leggja leið sína til Vittel. Og hún kunni að fóðra það áform. I París hitti hún rússneskan aðalsmann, gamlan kunningja, sem nú er vel þektur borgari þar, og hann sagði henni, að gamall vinur þeirra beggja hefði særst á vígsföðvunum, mist sjónina og lægi nú á spítala í Vittel. Maður þessi var Marov liðsforingi, úr rússneska hjálparliðinu, sem sent var til vesfur- vígstöðvanna, og gamall vinur Möfu Hari. Hún kvað sér skylt að fara og hjúkra þessum veslings manni, sem eitt sinn hafði verið nákominn vinur hennar. Leynilögreglan þóttist viss um, að erindi Mötu Hari til Vittel væri að njósna um hina fyrirhuguðu árás, því þrátt fyrir alt hafði Nivelle fekist að koma í veg fyrir, að nokkuð vitnaðist í París um hana, og var þá ekki annað ráð fyrir njósnarana en að grafast fyrir um það á sjálfum staðnum, sem þeim var svo mikið áhugamál að fá að vita með vissu. En hvernig sem starfsmennirnir í II. deild reyndu að fá sann- anir fyrir grun sínum um erindi Mötu Hari, tókst þeim það ekki. Samt var reynt að koma í veg fyrir ferðina. Til Vittel varð ekki komist nema með leyfi innan- eða utanríkismálaráðuneytisins. En hvernig áttu nú frönsku njósn- ararnir að sannfæra þá tvo menn, sem gátu veitt Mötu Hari
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.