Eimreiðin - 01.07.1941, Side 26

EIMREÍÐIN
Gömul saga.
Eftir Kristmann Guðmundsson.
Þetta bar til um haustkvöld endur fyrir löngu. Himinn var
skýjaður, veðurdynur í fjöllum og byrjað að rökkva. Hópur
vopnaðra bænda kom ríðandi af heiðinni niður að sýslumanns-
setrinu Austur-Reykjum. Þeir höfðu með sér þrjá fanga, sem
voru fjötraðir niður á hestana. Það voru tveir karlmenn og ein
kona, útileguþjófar, er bændurnir höfðu farið að og fangað
langt uppi á öræfum.
Jónsson sýslumaður stóð úti, þegar hópurinn reið í hlað.
Hann var stór maður, fölur og harðleitur, með mikla ístru.
Bros lék um varir hans, er hann sá fangana, einkum hinn ill-
ræmda fyrirliða þeirra: Sigurð svarta, er leikið hafði lausum
hala um fjöllin i fimmtán ár og aldrei komizt undir manna-
hendur fvrr. Það var hár og þreklegur maður um fimmtugt,
dökkur á brún og brá, skegglaus, magur og veðurbitinn, með
arnhvöss augu. Hann var klæddur í síðhempu úr snöggklipptu
sauðskinni, gyrtur ólarpeipi og í prjónabrókum. Félagi hans var
ungur og laglegur maður, nýlagztur út, og var hann í venju-
legum bændafötum. Var hann allaumlegur og óttasleginn,
augnaráðið flóttalegt og andlitið fölt. Konan var og ungleg og
fríð sýnum, bjartleit og Ijóshærð, ldædd í mórauðan prjóna-
kyrtil.
„Leysið þið fangana og leiðið þá inn á skrifstofu mína!“
skipaði sýslumaður.
Stofan var lág undir loft og ómáluð; rúm var fyrir stafni, en
stórt borð og tveir stólar úti við gluggann. Sýslumaður settist
Adð borðið, en lét fangana standa fyrir framan sig á gólfinu-
Tvö kertaljós í látúnsstjökum stóðu á borðinu.
„Þú munt vera Sigurður svarti!“ mælti sýslumaður við fyrir-
liðann og glotti.
„Svo hef ég verið nefndur," anzaði dökkhærði maðurinn-
„Hver ert þú?“ spurði yfirvaldið því næst og sneri sér að
yngra manninum.