Eimreiðin - 01.07.1941, Qupperneq 40

264
SNORRI STURLUSON OG ÍSLENDINGA SAGA eimbeiðin
aður og notið alls góðs af hinum voldugu Oddaverjum, sjálfsagt
vakið óþægilega eftirtekt á honum. Og þar á ofan hefur hann
orðið að athlægi, er flugumenn hans komu engu fram. En el
sagnaritaranum, sem sagði frá þessu, hefði verið vel til Snorra,
þá hefði hann reynt að mæla honum málsbætur, því að það
var vissulega gerlegt. En Sturla Þórðarson innir ekkert orð í
þá átt. Öll frásögn hans um þessa viðburði er undarlega kulda-
leg og gustill.
Þá segir Sturla enn frá einu atviki, sem gerðist á Borg meðan
Snorri bjó þar. Einn heimamanna hans hét Egill Halldórsson,
„af Mýramanna langfeðgum*1 2.1) Egil þenna dreymdi eitt sinn,
er Snorri var i „ráðabrotum“ um það að fara búferlum frá
Borg til Reykholts, að Egill Skallagrimsson kæmi að honum
og væri „mjök ófrýnn“. Hann mælti: „Ætlar Snorri frændi
vor í brott héðan?“ „Þat er mælt,“ segir Egill. „Brott ætlai'
hann,“ segir draummaðurinn, „ok þat gerir hann illa, því at
lítt hafa menn setit yfir hlut várum Mýramanna, þá er oss
tímgaðist, ok þurfti hann eigi ofsjónum yfir þessu landi at sjá-
En þó er svá sem ek segi þér, at
Seggr sparir sverði at höggva,
snjóhvítt, er blóð lita.
SUæruöld gátum-) sliýra,
skarpr hrandr fekk mér landa,
skarpr brandr fekk mér landa.“
Hér lýsir Egill gamli Snorra úr ætt sinni, vegna þess að hanu
sjái ofsjónum yfir höfuðóðali ættarinnar (þ. e., að það sé lítils-
virði í hans augum). Hitt er þó meira, að hann telur Snorra
úrkynjaðan að eðlisfari, vígragan og blóðlausan. Sturla hefði
aldrei tekið þessa vísu upp í frásögn sina, ef honuin hefði
1) Sjá um hann og ætt hans ritgerð Ólafs Lárussonar: Ætt Egils Hall'
dórssonar og Egils saga (Studia Islandica II).
2) Þeir Finnur Jónsson og Sigurður Nordal hafa þessa orðmynd, saW'
kvæmt einu handriti, og lýsir þá Egill Skallagrimsson baráttu sjálfs sln
til auðs og landa í draumvísunni, og fæst á þann hátt vitanlega eðlilegur
skilningur á orðum hans. En öll liin handritin hafa: „Skæruöld g e t u111
skýra“, og getur sá lesháttur verið fullkomlega réttur. Merking vísunnar
verður þá: Seggur (Snorri) á ekki léttvígt, blóð hans er livítt og l;n^
eins og snjór. Nú fer i hönd harður haráttutimi (eða ef „gátum“ er lesiö-
vér háðum harða baráttu). Vér sigruðum með beittum lirandi.