Eimreiðin - 01.07.1941, Síða 46

270
SNORRI STURLUSON OG ÍSLENDINGA SAGA eisireiðin
(f. 1204). Snorri fór þegar til Skúla, er til Noregs kom,
tók jarl honum forkunnar vel, enda hélzt hin mesta vinátta
með þeim jafnan síðan. Dvaldist hann með jarli tvo vetur,
úður hann sneri heim aftur til íslands, og gerðist margt til
tíðinda á þeim árum, þó að hér verði fátt af þvi sagt. Þá er
Snorri kom til Skúla jarls, höfðu hafizt hinar mestu deilur
með íslendingum og Norðmönnum. Spruttu deilur þær af mjðg
óviturlegri og hranalegri framkomu Sæmundar Jónssonar 1
Odda gagnvart Björgvinjarkaupmönnum á Eyrum. Sakaði Sæ-
mundur þá um, að Björgvinjarmenn hefðu gert slikt hróp og
aðsúg að Páli syni hans, er utan hafði farið skömmu áður,
að hann hefði eigi haldizt við í Björgvin, heldur ráðið sig 1
byrðing, er fórst í ofviðri á leiðinni norður með landi. Fyrir
þessar sakir tók Sæmundur stórfé upp fyrir kaupmönnum,
og reyndu þó margir að sefa hann. Einkum var Ormur á Breiða-
hólstað, bróðir hans, sem jafnan er að góðu getið, tillögugóður
um mál kaupmanna. En allt kom það fyrir ekki, og nokkru
síðar lagði Sæmundur gjöld á norræna kaupmenn, er komu
til Vestmannaeyja. Fyrir allar þessar tiltektir Sæmundar vógu
Austmenn Orm úti í Vestmannaeyjum. Var það hið versta
verk, því að hann hafði deilt sér hinn bezta hlut af máluiu
þessum. Vig Orms gerðist 1218.])
Snorri spurði ekki lát Orms fyrr en hann kom til Noregs-
„Lagðist þungur orðrómur á um mál Oddaverja. . .. Um v'g
Orms var þunglega svarat þeim mönnum, er þar beiddu bóta
fyrir.“ Skömmu síðar mun það hafa spurzt af íslandi, að BjörU
sonur Þorvalds Gizurarsonar, er þá var nýkvæntur Hallveig11
dóttur Orms, hefði látið draga Austmann úr kirkju og drep:’
hann. Hafði hann gert þetta í hei'nd eftir Orm. Gerðist nú s'0
mikill fjandskapur af hendi Norðmanna til íslendinga,
ekkert skip kom af Noregi til íslands árið 1219, að því er anU'
álar herma, en ekki getur Sturla þess í Islendinga sögu. ðíuU
hvorttveggja hafa verið, að höfðingjar Norðmanna hafa veriö
reiðir Islendingum, enda norrænir kaupmenn eigi talið se
óhætt að sigla til landsins. Hins getur Sturla bæði í íslending3
sögu og Hákonar sögu, að árið 1220 hafi Skúli jarl ætlað seI
1) Sturl. II., 73—75.