Eimreiðin - 01.07.1941, Qupperneq 48

272
SNORRI STURLUSON OG ÍSLENDINGA SAGA eimreiðiN
að lendiiín manni, — að norskum aðalsmanni, — svo að hann
hefði mannvirðingu fram yfir alla aðra höfðingja á Islandi-
En hins vegar sleppti Skúli Jóni murt úr gislingu árið 1224,
þrátt fyrir það að Snorri hafði lítið eða ekkert hafzt að til
þess að koma landinu undir konung. Og hvergi verður þesS
vart, að þeir konungur og jarl hafi talið sig svikna af Snorra
og þótzt eiga sakir á honum fyrir þetta. Líklegt virðist, að
þeir Noregshöfðingjar hafi látið sér vel lynda, er þeir koW'
ust að raun um, að Austmenn höfðu góðan frið á Islandi. Hafa
þeir þakkað Snorra það mest, og þá hefur Skúli sleppt Jónl
úr gislingu. Má og vera, að Skúli hafi eigi hirt mjög um, Þ:l
er hann hugsaði málið betur, að Snorri kæmi landinu undir
Hákon konung, því að sú hugsun virðist aldrei liafa yfirgefi^
hann, að h a n n, en ekki Hákon, ætti að vera konungur y1
Noregi.
Snorri hafði ort tvö kvæði um Skúla, enda leysti jarl hana
höfðinglega úr garði, er hann hvarf heiin til íslands. Gaf ham1
honum skip það, er hann fór á, og fimmtán stórgjafir aðrar-
Hafði enginn íslendingur fvrr eða siðar farið slíka frægðarfor
til Noregs.
Sturla ritar að vísu ekki langt mál um þessa utanför Snorra.
en lrásögn hans um hana er skilmerkileg, og hann dáist bei'
sýnilega að þeim frama, sem Snorra þá hlotnaðist, þó að haön
láti eigi þá aðdáun beinlínis í ljósi. Var það og sjaldnast vaBJ
lians, hvort sem Snorri átti hlut að máli eða aðrir.
En þá er Snorri er kominn heim, bregður á fornan vana, ;Jð
frásögn Sturlu er honum lítt vinveitt. Þá er það spurðist sunH'
anlands, með hverjum sæmdum Snorri var út kominn, ýfðust
menn mjög við honum og þó mest tengdamenn Orms Jóös'
sonar. Þótti þeim eigi annað líkara en að hann hefði lof;1^
Norðmönnum því, að sjá svo um, að engar bætur eða sæiud11
kæmu fyrir vig Orms. Var Björn Þorvaldsson, er fari^
hafði búi sínu að Breiðabólstað eftir vig tengdaföður síns>
þar fremstur i flokki. Þá er Snorri reið frá skipi, hitti han'1
Björn i Skálholti, og var Björn svo vanstilltur, að í brýnu si°
með þeim, „ok helt þar við heitan“. Snorri þverneitaði Þvl’
að hann ætlaði að spilla eftirmáli um víg Orms, en Björn ltl