Eimreiðin - 01.07.1941, Síða 55

eimreiðin SNORRI STURLUSON OG ÍSLENDINGA SAGA
279
bresti annarra manna. Snorri hafði mikla kosti, en ekki er
hins að dyljast, að brestir hans voru margir. Kann Þórði að
hafa orðið starsýnt á þá stundum, er þeim bræðrum samdi
ekki sem bezt. Á það má og benda, að Þórður var eins konar
iengdafaðir Snorra og hafði útvegað honum Herdisi (dóttur
_óðnýjar, vinkonu Þórðar). Má vera, að honum hafi likað
breytni Snorra við konu sina, enda eru flestir skyggnari
a nnnarra svndir en sjálfra sín. En Sturla bar hina mestu virð-
ln§u fyrir föður sinum og trúði á hann, svo sem íslendinga
Saga ber vitni um á mörgum stöðum. Þykir mér því ekki ólík-
^egt, að margir dómar hans um Snorra, sem mér virðast at-
bugaverðir eða með öllu ósanngjarnir, séu upphaflega sprottnir
flá töður hans. Þá hafa þeir frændur hans, Sighvatur og Sturla
s°nur hans, kunnað að segja honum margt frá Snorra og ekki
nllt sei;n vingjarnlegast. En það er víst, að Sturla Þórðarson
a ði miklar mætur á þeim feðgum báðum. Loks má geta þess,
að líklegt er, að Hróðný Þórðardóttir, sem ég hygg að lifað
aft tram undir 12301) og að líkindum haft jafnan eitthvert
Saniband við Þórð til dauðadags, hafi ekki verið hlý i garð
0l'ra tengdasonar sins. Má vera, að Sturla hafi á uppvaxtar-
arum sinum heyrt hana ræða sitt hvað um „fjöllyndi“ Snorra
ýmsa aðra bresti í fari hans. Margir aðrir munu og þótzt
a ustæðu til þess að bera Snorra hverja sögu sem verst
llleðan Sturla var sem næmastur og hugur hans að mótast.
jj. bitgerð pessi varð lengri en ritstj. og höf. höfðu ætiazt til í upphafi.
' 'e£ar kennir þess víða i síðari hlula ísientlinga sögu, að Sturla
eftrður i'iutlausari i garð Snorra, er hann segir frá atburðum, sem gerðust
1 að hann sjálfur komst til vits og ára. Mun ]iað mál verða rætt í
aSla i'efti Eimreiðarinnar.]
j ^ t'i>r- Sturl. II. Þar segir frá þvi, er Snorri tímdi ekki að leggja Jóni
fai * Slaum fé og staðfestu til kvonarmundar. Jón hrá þá til utan-
Uni3' ^ V*nl Slna 111 vöru‘ ^11 of’órður Sturluson hafði fengið hon-
])v’ ^Ull^riltS kundraða fyrir arf Hróðnýjar Þórðardóttur, og varði hann
j. , su>nu til utanferðar“. Jón var um þessar mundir orðinn fullveðja
,yrit i°agu (f. 1204), en það var 1230 a<5 hann fór utan. Orð sögunnar
-a i'cizt til þess, að Þórður hafi fyrst goldið honum arfinn Hróðnýjar
fjái ^ tæIíifæri> l>vi að annars licfði Jón eigi þurft að hiðja vini sína
*~ai' i'n hórði hefði aldrei lialdizt uppi að sitja árum saman yfir arfi.
seni
s>ni Snorra Sturlusonar har með réttu.