Eimreiðin - 01.07.1941, Qupperneq 62

280
MYNDIRNAR Á VEGGNUM
EIMREIÐlN
anna eru þagnaðar og allt ber voll nm sálarstyrk þess, sem náð
hefur landi í höfn friðarins. Mér þykir vænt um myndina hans-
Hún er svo laus við allt yfirlæti, en yfir henni hvílir göfug r°>
sem ég ber djúþa virðingu fyrir.
Myndin af Schubert, hinum ljóðræna Vínarbúa, er ekki
glæsileg, en í hvert sinn sem ég horfi á hana, koma mér í huS
unaðslegir tónar úr lögum þessa vinsæla snillings. Schubert
hefur ef til vill ekki verið einn af stórbrötnustu meisturuni
tónlistarinnar, en lögin hans finna alltaf skemmstu leið inn nð
hjartanu, og þess vegna er hann tónslcáldið mitt.
Chopin, — Pólverjinn með þunglyndislega meyjarandlitið,.....
hann er allt í senn: Glæsilegur, þreklítill, þóttalegur og við*
kvæmur, eða þannig kemur myndin mér fyrir sjónir. Dökka
hárið fer vel yfir háu og björtu enninu, og augun eru stór og'
leiftrandi. Engum myndi dyljast, að myndin er af sönnum lista-
manni, en vart mun þó hafa farið saman gæfa og gjörfuleik1-
Mascagni, höfundur Cavalleria Rusticana, er stórglæsileg111
á mynd. — Ungur, dökkhærður Suðurlandabúi, sem vel ga’^
minnt á sigursælan herforingja. — Þá eru að lokum invndu
af nokkrum nútíma-fiðlusnillingum. Frægastur þeirra er nieist'
arinn Fritz Kreisler. En mig undrar það mjög hve lítt bau11
minnir á listamanninn. Myndin gæti miklu fremur verið uf
virðulegum bónda, sem við verkalokin tekur sér fiðluna sllia
í hönd, til að leika nokkur óbrotin lög fyrir konuna og börnJU-
Þannig koma mér fyrir sjónir meistararnir mínir, þar sem L’o
ligg í eins konar óráðsdvala. Og ég hrópa til þeirra og bið 11111
hljóma, eitthvað sem lyftir huganum yfir hin dimmu djuP’
inn í fagnandi birtu af musteriseldi listarinnar!
Klukkan er tólf. Hádegissólin glampar á veggnum, og á sauu1
augnabliki kveða við voldugir, heillandi tónar. Myndir meista1
anna fyllast Hfi og anda. Jafnvel þunglyndislegi Pólverj11111
brosir, svo augun Ijóma af helgri hrifningu. Ég er hugfang11111
og hlusta. En skyndilega kveður við dimm og djúp rödd. f,;1
er útvarpsþulurinn að segja stríðsfréttir.
í sama bili hljóðna hinir dásamlegu tónar. Sólin glamp1*1
• . n°"
ekki lengur á veggnum, og meistararnir minir verða dap1'11’ "
þungbúnir yt'ir örlögum mannanna, sem hafa gert hina unaðs
legu jörð að leikvelli heiftúðar og harma.