Eimreiðin - 01.07.1941, Síða 74

EIMREIÐI*
Á Kaldadal.
Við fórum saman fótgangandi yfir Kaldadal, tveir ganiln'
kunningjar, og það var lærdómsrík för. Við vorum að eyða
örfárra daga sumarfríi og töldum okkur ekki geta varið þvl
betur en að fara gönguferð um öræfaslóðir. Við komum :l
Þingvöll úr götuys og gauragangi höfuðborgarinnar einn
fagran sólskinsdag snemma í ágúst og lögðum þaðan upP
undir miðaftan með malpoka, hvílupoka og tjald á baki. Byrðin
var fullþung og við hálfstirðir til að byrja með eftir lang:U
kyrrsetur og áreynsluleysi borgarbúans í beinum. En brátt
liðkaðist um ganginn, og framundan beið fjallahringurinn, alli
frá Hrafnabjörgum, um Tindaskaga, Skjaldbreið, Langjökul>
Eiríksjökul, Ok, Fanntófell, Reyðarfell og Ármannsfell og sV°
öll önnur ónefnd og óþekkt fjöll og fell, baðaður í roðageisl'
um síðdegissólarinnar. Þegar svo tjaldað var í áfangastað upP
við Sæluhússkvísl seint um kvöldið og við lagztir í hvílupok'
ana, með kyrrðina, dulmagnaða og djúpa, umhverfis og fu*11
tunglið á gægjum inn um tjalddyrnar, var eins og borgin, me^
allri hennar amstursmenningu og erli, lægi einhvers staða1
óralangt í burtu, bæði i tíma og rúmi. En í staðinn væri maðu'
nú á fleygiferð inn í fortíð íslenzkrar einveru, sem um alð"
hefur lagt sinn huliðshjálm yfir landsins börn á leið þeirf"
um kaldadal lífsins á þessuin einangraða og afskekkta hóh":1
við hin yztu höf.
Þessi hólmi er nú ekki lengur „yzt á ránarslóðum“, eins °=>
i kvæðinu segir, heldur í þeirri mikilvægustu og fjölförnustu
þjóðbraut, sem um úthöfin liggur á þeim styrjaldartímum °”
stórræða, er nú ganga yfir heiminn. Ekki er nema örstutt síðn"
að honum beindust hugir heimsveldanna, og enn er sú athygl'
óskert og í öllu fremur vaxandi en minnkandi. Yfirlýsint>
Roosevelts Bandaríkjaforseta um hervernd Islands og hein1'
sókn Churchills, forsætisráðherra Breta, hingað eru síðustu
leiftrin utan úr heimi á gamla Frón, sem áður var einbúin"
i Atlantshafi. Það má vera, að hér sé aðeins um stundarhríð