Eimreiðin - 01.07.1941, Side 112

336
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL
eimbeisH1
Eftir að hinn undraverði
gestur okkar hafði enn sýnt
mörg önnur fyrirbrigði dá-
leiðslunnar, vakti hann pilt-
inn með aðeins einu orði og'
hvíslaði skipandi rómi:
„Vaknaðu!" Og pilturinn
vaknaði samstundis, alheill af
taugagigtarkastinu — mundi
ekki einu sinni eftir því að
hafa verið veikur eða eftir
neinu þvi, er gerzt hafði þessa
undanförnu nótt. En gigtar-
köst fékk hann aldrei eftir
þetta.
Huglestur.
Urn kvöldið komum við aft-
ur saman, og lagði meistarinn
til, að við skyldum nú spreyta
okkur á gamalkunnum leik
og mjög vinsælum heiina á
gamla Englandi. Þetta er hinn
svonefndi „Vilja-leikur“, en
hann sannar ákaflega vel
hversu menn geta orðið afar-
næmir fyrir áhrifum, jafnvel
þótt í vöku sé.
Riddaraforinginn fór út úr
herberginu, og meðan hann
var úti, hugsaði meistarinn sér
ákveðinn hlut i herberginu,
sem Riddaraforinginn átti sið-
an að finna. Þegar Riddarafor-
inginn kom svo aftur inn, tók
hann í hönd hins og bað hann
að hugsa fast um lilutinn, sem
hann hafði valið (að þessu
sinni var það klukkan). Ridd'
araforinginn hugsaði einni»
fast og ákveðið um að finna
hlutinn. Brátt voru þeir báðir
komnir á stað áleiðis a^
klukkunni, unz Riddaraforing'
inn benti á hana og sagSi-
„Þú hugsaðir um klukkuna •
Skýringin er þessi: Meistar-
inn hugsaði ákaft um klukk'
una og um það, hvar hún vseiu
Með þessu fóru ósjálfrátt oV'
veikar hræringar um likaina
lians, einkum um vöðva hand-
leggsins og handarinnar, sem
Riddaraforinginn hélt um-
Ekkert gerðist, þó að Þe*r
gengju að hverjum hlutn'
um á fætur öðrum í hei'
berginu, fyrr en þeir koniu a^
klukkunni. Þá jukust hra‘r'
ingarnar, og Riddaraforingin11
fór eftir því. Hann lét hrsef'
ingarnar leiða sig að markin11
og fann það með tilstyrk
þeirra.
Töfrar og stæling.
Ég gerði þá nokkrar tilraun
ir með töfra og stælingu eins
og þær, sem Donato gei®1
fyrstur manna i París. Ég
meistarann að herða a^‘x
vöðva og halda líkamanun'
þannig, svo að allar sjálfráðjr
hreyfingar hans yrðu sein
minnstar. Síðan horfði ég 1
augu honum, og þannio