Eimreiðin - 01.07.1941, Síða 114

338
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL
EIMREIÐlf1
Ég tók nú í hönd dáleidda
mannsins og kvaddi hann, en
um leið og hann hugðist ganga
lit úr herberginu, festi ég' aug-
un á sprungu einni í leirgólf-
inu og hélt áfram að stara á
hana. Var þá eins og dáleiddi
maðurinn væri fjötraður við
þenna stað og komst hvergi,
gat hvorki hrært legg né lið,
þó að hann reyndi auðsjáan-
lega að halda áfram. (Donato
nefnir þetta gjörninga, og
er engin furða þó að mörg hjá-
trúin hafi upp af slikum og
þvílíkum fyrirbrigðum sem
þessum risið). Ég skipaði nú
manninum að vakna, og lýsti
hann því eftir á, hvernig hann
hefði verið neyddur til þess
að framkvæma allt, sem ég
gerði og lagði fyrir hann, enda
þótt hann hefði haft fulla
meðvitund um allt, sem fram
fór og reynt að lialda sér í
skefjum.
Eftir að við höfðum matazt,
stakk gestur okkar upp á því,
að ég dáleiddi sig, og féllst ég
á það. Meðan við borðuðum,
spilaði aðstoðarmaður okkar
nokkur lög á ferðagrammó-
fón, sem við höfðum með okk-
ur, þar á meðal valsinn al-
kunna „Dóná svo blá“, og varð
það til þess, að vinur minn,
meistarinn, fór að tala um
áhrif tónlistar á dáleidda
menn: Þunglyndisleg tónlist
gerir menn þunglyndislega>
fjörug tónlist gerir mönnum
létt í skapi. Dáleiddur maðm
fer oft að dansa, þegar hann
heyrir dans-tónlist, og breyt11
um takt eftir því hvað leikið
er. Þetta gerist að vísu ekkn
ef hlutaðeigandi er gersneydd-
ur allri tilfinningu fyrir ton-
list og hljóðfalli, en slíkt er
svo sjaldgæft, að varla elU
þess dæmi. Hæg og sefand1
tónlist kyrrir æstan hug, 0:5
ég hef séð dásamleg áhrif
hennar á brjálaða menn. 1 °n'
listin læknar oft það, sem e0^'
in meðul fá læknað. Tónlist el
töfrum gædd.
Ég dáleiddi nú Riddaraf01'
ingjann á sama hátt og jal11'
auðveldlega og ég hafði áðu1
dáleitt vin minn, meistarann-
En hann lagði síðan til, að e^
gerði sérstaka tilraun á geS^
okkar með að gefa honum 1
dáleiðslunni sérstakt verk að
vinna síðar í vöku, og féli^
ég á þetta.
Fyrirskipanir, gefnar
leiddum, en framkvæmdar
eftir á í vöku.
Það er hægt að gefa dáleidd
um mönnum ákveðnar fyrir
skipanir til að framkv*1113
síðar í vöku. Er hægt að a
kveða nákvæmlega bæði stund