Eimreiðin - 01.07.1941, Blaðsíða 117

e>mreiðin
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL
341
Sem hann sá þar ritað. Hann
Sagðist einmitt hafa strax á-
Sett sér að breyta þveröfugt
Það, sem sér yrði sagt, en
hlýddi eigi að síður. Svona
^eikur er vilji mannsins! Hve
satt er það ekki, að þar sem
'dji er fyrir, er einnig vegur
llt úr öllum ógöngum! Og þá
jafnframt hitt, að þar sem
Vl jann vantar, verða úrræðin
engin. Þess vegna ríður á að
Nl*ja finna rétta veginn!
^ess ber vel að gæta, að til
’ess að vel takist eftir á fram-
'' 'eií'd fyrirmæla, sem gefin
eru dáleiddum manni, verður
svæfa hann djúpum dá-
s'efni. Hann verður að kom-
|st í hið svonefnda svefn-
k’únguástand. Eftir á fram-
'æmir hann þá út í æsar þau
Ýrirmæli, sem honum hafa
^erið gefin. Eins hygg ég, að
, sé að sanna, að hann
,°mist aftur í einskonar létt
.aleiðsluástand, er hann eftir
íramkvæmir verknaðinn,
ein fyrir hann hafði verið
agt að vinna.
' 'ð sátum um kyrrt lengi á
^essum sömu slóðum og bið-
tín SUmrh Þvi á þeim árs-
j .'a er nuklu minni örðug-
.e, m bundið að ferðast um
Ualendi Asíu en að vetri og
Vorí ti °
• 1 imanum vörðum við til
Ss að fullkonma okkur í
hinni flóknu list dáleiðslu og
fjarhrifa. Riddaraforinginn,
sem nú var fyrir löngu farinn
heim aftur og átti heima marg-
ar mílur vegar frá dvalarstað
okkar, framkvæmdi verk það,
sem lagt hafði verið fyrir hann
að vinna þann fjórða ágúst og
heimsótti þann dag vin minn,
landstjórann, sem þó var 2000
mílur í burtu. Samkvæmt
bréfi, sem ég fékk frá honum,
kom það í Ijós, að Riddarafor-
inginn birtist honum nákvæm-
lega kl. 9 að kvöldi þenna dag,
flutti skilaboð mín og bréfið,
sem landstjórinn geymdi og
sýndi mér síðar, og sannaði
þar með, að hér gat ekki verið
um skynvillu að ræða. Þannig
hafði hinn göfugi gestur okk-
ar farið hamförum 2000 míl-
ur vegar, og eru sannanir fyrir
því, að hann var heima hjá
sér þremur klukkutímum eftir
að hann birtist hjá landsstjór-
anum. Þetta verður ekki skýrt
á neinn hátt annan en þann,
að hér hafi verið um stórfeng-
legt flutningafyrirbrigði að
ræða.
Eitt sinn meðan við dvöld-
uin þarna og biðum sumars-
ins, fórum við til smáþorps
eins í grendinni og sáum þar
okkur til mikillar furðu hóp
af Latah-mönnum. Þeir voru
víst tíu saman. Ég hafði áður