Eimreiðin - 01.10.1942, Síða 62

EIMBEIÐI*
Fjörðurinn minn.
Nú blasir við mér byggðin þín, fjörðurinn minn fríði.
og fuglakvak ég heyri við tanga, voga og sker.
Hér strýkur enn um vanga mér sami blærinn blíði,
sem bernskutárin þerraði svo oft af kinnum mér.
Og sær og grund sig baða í glóðum aftaneldsins,
svo allt í kring er líkast sem rauðagull að sjá.
O, yndislegi fjiirður, í kyrru sumarkveldsins
þú kallar fram í hjarta mínu gleðiblandna þrá.
Og enn þá standa fjöllin þín fögru í sínum skorðum,
og frjálsir lækir hoppa með söng um dalsins kinn.
Og enn þá speglar dimmbláa djúpið þitt sem forðurn.
í draumablíðu kviildhúminu, fjöll og himininn.