Eimreiðin - 01.10.1942, Qupperneq 72

344
HAMFARIR
EIMHBIOIN
Reykjavík. Alls hugar fegin ætla ég að heilsa þeim með kossi
og handabandi, eins og minn var siður, en þær litu ekki a
mig, láta eins og þær sjái mig ekki og halda áfram ferðinni-
Mér þykir þetta ákaflega leiðinlegt, en fjdgist með þeim og
er að reyna að vekja athygli þeirra. Svona höldum við áfram,
þar til við komum út undir svo nefnt Leiti, hæð, sem stendur
nokkuð innan við bæinn á Geirastöðum. Þarna kveðjast þnei',
og Guðbjörg segir við Grétu: „Blessuð, gáðu nú að þér að
villast ekki.“
Þess skal getið, að það var farið að skyggja, en stjörnu-
bjart og heiður himinn. Hjarn var yfir öllu, svo vart sást
á dökkan díl. Þarna er landið lika marflatt, utan lág'in ásar,
því ákaflega vandratað, ef hjarn er og ekki bjart. En þarna
var ekki birtuleysi til að dreifa.
Þegar Gréta skilur við Guðbjörgu, tekur hún skakka stefnu
og lendir norðan í leitinu og út með ás, sem liggur alla lo'®
út fyrir Geirastaðabæ. Ég sé strax í hendi mér, að hún er
villt og muni aldrei ná hænum, því að þegar þessum ás slepP11’
tekur við slétta, án allra kennileita, norður í Jökulsárhlíð e®a
út að sjó. Það, sem vekur mér mestan beig er það, að hun
muni lenda ofan í Jökulána, því að hún étur af sér með köfluin
á vetrum, þótt ís sé yfir allt. Ég reyni nú öll hugsanleg ráð
til að snúa lienni á rétta leið. Fj’rst reyni ég að tala við hana
með góðu og fá hana ofan af þessari vitleysu, og þegar hun
sinnir því engu og virðir mig hvorki viðlits né svars, þá vei'ð
ég hamslaus, þríf í handlegginn á henni, arga í eyru hennai
og skipa henni að fara upp á ásinn. Næst verður mér það
fyrir að reyna að standa fyrir henni, eða henda mér fyrU
fæturna á henni, en Gréta gamla stikar sem fyrr og eng11
minna, lætur eins og ég' sé ekki til og stefnir beint af augum
norður í Jökulsárhlíð. Svona berst leikurinn alla leið ut 1
Torfastaði i Jökulsárhlið, en það mun vera tveggja tíma
gangur.
Þegar við komum að neðstu húsunum á túninu á Torfa-
stöðum, þá finnum við bóndann þar, Jón Þorvaldsson. Þegai
Gréta er komin þarna í samband við Jón, yfirgef ég hana og
fer rakleitt heim á Geirastaði, og alltaf finnst mér ég ganga-
Heima er allt í uppnámi. Runi bróðir minn er búinn að