Eimreiðin - 01.10.1942, Qupperneq 83

e>mheiðin
RADDIR
355
huna mun höf. öðlast þau dýr-
nuetustu verðlaun, sem hægt er
öðlast: gleðina af að hafa
Oefið öðrum sígill snilldarverk.
Ritstj.
leiðrétting.
J »Tein i 2. liefti Eimreiðarinn-
ar ]’• á. með fyrirsögn: „í beiti-
íjörn“ eru þessi ummæli:
’tÞegar manni verður litið til
’irkjunnar í Saurbæ, er vísa
Bólu-Hjálmars: „Ber mjög lítið
át'úðarskart“ komin fram á var-
't nar óðar en varir. Rétt lijá
itenni stendur íbúðarbúsið, ljót-
l,r °S illa birtur timburkumbaldi.
H'ernig skyldi hann hafa litið
ul’ óærinn bans Hallgríms Pét-
,IISSonar, sem brann. Ætli hann
hafi ekki verið fallegri og átt
hefur vjð umbverfið, en þessi?
held það.“
1>ar sem ég var prestur i Saur-
híe a ltessu timabili, leyfi ég mér
að
og
ntotmæla þessum óréttmætu
ósönnu ummælum. Bæði
ókja og staður var vel um-
',cngin og þvi í engri óliirðu,
Sein ótal margir enn í dag eru
hl 'itnis um, og meira að segja
'^jalfest við embættisskoðanir
Ht <>fasta og biskups. Að ibúðar-
'nsið liafi verið kumbaldi (sbr.
'estbúskumbaldi), fær ekki held-
111 staðizt, þar sem auk kjallara
0111 4 stofur á stofubæð, einn-
,f> 1 berbergi á lofti, auk
nislulofts þar yfir. Þótti flest-
1111 liúsið vera bið prýðilegasta,
ntla tók um langt skeið fram
öðrum liúsakynnum í sveitinni.
Og bvort sem litið var heim að
bænum frá sjó eða landi, var
staðarlegt og vinalegt þangað
beim að líta, því að auk bins
snotra íbúðarhúss og kirkju voru
blöður og fjós undir járnþaki,
og tún að mestu slétt.
Hins vegar er svo að sjá, að
greinarhöf. sé mjög lirifinn af
hinum lágkúrulegu torfbæjum,
sem þá voru á ströndinni. Sem
betur fer, eru þeir nú allir úr
sögunni (nema ef til vill
einn) og konmir tieilnæmari og
fegurri bæir úr steinsteypu eða
timbri. Væri óskandi, að liinir
óvistlegu, endingarlitlu og óheil-
næniu torfbæir mættu sem víðast
leggjast niður, enda mun sú og
raunin á verða með tímanum.
Þótt bæjarbús í Saurbæ á tíð
Hallgrims Péturssonar hafi l>ótt
notbæf, að liætti þeirrar aldar,
mundu prestar nú á dögum alls
ekki vera ánægðir með slíka i-
búð. Samkvæmt úttekt staðarins,
dags: 5. maí 1069, er séra Hall-
grímur skilaði af sér, var bað-
stofan með þrem stafgólfum,
þremur grenilangböndum, mæni-
tróði af greni. Aðalsvefnhúsið
var með rúmstokka eina af borð-
um og bríkur til böfða. En grjót
og torfbálkur i rúmbotna stað og
veggir óþiljaðir lit hliða. Súð var
aðeins yfir einu stafgólfi. Kirkj-
an, sem séra Hatlgrímur Péturs-
son byggði, var sterk, en einföld
torfkirkja. Fjalagólf er ekki
nefnt, nema þá rétt við altarið,