Eimreiðin - 01.10.1942, Qupperneq 89

K,MHKH)|\
HITSJÁ
í'ans sýna. Arið 1939 kom út cftir
hann íshafsœvinlýri, árið cftir
Si>ifðu seglum þöndum og- nú síð-
'ast -1 hæitusvicðinu. Hann scilist
«kki langt cftir cfninu. Allt hcfur
l’að drifið á daga hans sjálfs, cnda
hefur Iiann i ýmsum svaðilförum
ient- Allar bœkur hans cru um sjó-
fcrðir og siglingar.
Síðasta hókin scgir frá fcrðum
^ðfundar milli íslands og útlanda
1(141. Fcr hann tvær ferðir á árinu,
aðra til Engiands, hina til Amer-
Um vorið siglir liann á skip-
lnu Þuríði til Englands. Er skipið
Sent mcð frystan fisk til Elect-
^ood og látið taka kolafarm til
l'aka. Gengur fcrðin slvsalítið. Iin
"lóhann cr hvcrgi sincykur við ný
aivintýri og hættiir. Næst fcr liann
u Kötlu vestur um haf. Er kaflinn
Ul" l>á fcrð miklu lengri en hinn
*án'i, cnda nokkru viðburðaríkari,
l>æði á láði og Icgi. Lýsir hanii
n>su, cr ber fyrir augu og eyru
'ostan hafs. Katla siglir i her-
sl'ipafylgd hcimlciðis ásamt flciri
sl'ipuin, og cr oliuskipi sökkt úr
]esti»ni, hæft tundurskeyti.
llitið er ekki stórt i sniðum,
'lniviðurinn ckki mikill og við-
l>urðirnir margir hverjir ofboð
Versdagslcgir, að manni finnst.
'asögnin er mjög nákvæm, svo að
' ‘"’la sýnist nokkru slcppt, scm vcl
l>vfði mátt missa sig, þótt það út
fyrir sig kunni að vcra fróðleik-
Ur' Oetur slikt gert lcsturinn þreyt-
andi. Höf. tclur t. d. upp alía skip-
erj» með nöfn um, livort þeir scu
"'Vntir cða ókvæntir, o. s. frv.
j Höfundur virðist greindur, at-
»t!ull og námfús og langar auð-
^*>lcga til að sjá og skilja, og hann
)sir ýmsu, t. d. i Ncw-York-borg,
3(il
með furðu Islcndingsins, cr stígur
þar fæti í fyrsta skipti á land.
Enda þótt máli og stil sc nokkuð
ábótavant, er stíllinn .frcmur lið-
lcgur og ckki óþægilegur. Frásögn-
in gcfur nokkuð til kynna hið
æðrulausa lif sjómannsins, á
hvcrju scm gengur. Lakast cr, þcg-
ar liöfundurinn fer allt i einu að
koma með huglciðingar sinar um
það, scin frásögnin á cinmitt að
lciða í Ijós (t. d. á bls. 114—115),
eða hann fcr allt í einu að verða
skáldlegur niitt í bláköldum vcru-
leikanum, cnda verður skáldskap-
urinn þá oftast utan garna (t. d. á
bls. 40). Ekki er rctt að tala um
„skapandi líf“ (bls. 40), þ. c. lif,
sem cr að skapast. Skapandi líf
mcrkir lif, scm skapar. Höf. kallar
björgunarbát alltaf lifbát, scm cr
liklcga snúningur úr ensku: lifc-
hoat. Ekki cr rctt mál: að vcra «
sjúkraliúsi. Sjúklingurinn cr auð-
vitað i liúsinu, cn ckki á því. En
þcssi villa scst næstum daglcga í
blöðum höfuðstaðarins, svo að höf.
er vorkunn. Höf. gctur jicss i cftir-
mála bókarinnar, að liann þræði
nákvæmlcga liina sönnu viðburði.
Vera má og, að liöf. kappkosti að
gcra svo, cn cf svo cr, jiá kcmur
fram dálitið spaugilcgur misskiln-
ingur á bls. 10. Scgir höf., að stórt
■ lundurdufl hafi sczt fljóta aftur
mcð skipshliðinni, en svo bætir
hann við: „Það bjargaði okkur á
I’uriði, að skipið þræddi ckki ná-
kvæmlega fyrirskipaða stefnu, ann-
ars licfði skipsstcfnið Icnt á dufl-
inu.“ Mciri hcfði það nú mátt vcra
nákvæmnin!
Annars cr það virðingarvert, að
sjóincnn og siglingamcnn vorir scgi
frá rcynslu sinni og lifi, þcir scm