Eimreiðin - 01.07.1944, Page 39

EIMREIÐIN allt er vænt, sem vel er grænt
183
tjörnum og pollum á víð og dreif. Yið göngum að einni tjörninni,
sem sýnist bláleit álengdar. Fram með löndunum eru lieil belti
af tjarnarstör. Má þekkja bana langt álengdar á bláa litblænum.
Fergin eða tjamelting vex þar einnig í stórum toppum. Lengra
uti á vatninu vaxa nykmr, og Iivít blóm lónasóleyjarinnar fljóta
í yfirborðinu. Þar eru líka örsmáir þörungar á sveimi. Þeir eru
rótlausir og berast fyrir straumi og vindi. Fjöldinn er gífurlegur
t vötnum og sjó, og er þetta undirstaða h'fsins í legi, að segja má.
Þörungarnir breyta, með aðstoð sólarbirtunnar, ólífrænum efnurn
í lífræn. Smádýr lifa á rekinu, önnur stærri dýr éta svo smádýrin
°g þannig koll af kolli. Gróðurkraginn færir sig smátt og smátt
ut í tjörnina og fyllir bana að lokum. Hún verður að flóa. Jurta-
leifarnar safnast saman, rotna að nokkru leyti og verða að mó eða
sverði. Við brennum þannig gamlan gróður og leysuni úr læð-
tngi orku sólarinnar á ný við brennsluna!
Þegar tjörnin þorrnar, verður mikil breyting á gróðrinum. Tjarn-
urstörin, ferginið og aðrarvatnajurtir rýrna og liverfa að lokum,en
votlendisgróður tekur við arfleifð þeirra. Tjarnargróðurinn breyt-
tst í flóagróður. Flói er nokkurn veginn flatt land. Vatnið flýtur
þar yfir mestan bluta ársins, eða nær að minnsta kosti upp í
sjálfan grassvörðinn, og stendur kyrrt að mestu. Brokflóar eru
algengir um land allt og alkunnir. „Flóatetur, fífusund,“ eins og í
vtsunni segir. Eru livítar breiðurnar snotrar á að líta. Fífan er
furðu fljót að byggja blautlendið. Mógrafaruðningur verður t. d.
Undra fljótt alþakinn fífu. I flóanum verða líka fyrir okkur
ýtnsar starir, og liinar löngu renglur vetrarkvíðans eða snjónálar-
tnnar liggja þar þvert og endilangt í grasinu. Hrís vex oft í þúf-
Unum, ef einbverjar eru. Svellalög skýla mjög fyrir frosti á vetr-
Unt. Þess vegna er töluvert um suðlægar jurtir í flóanum. —
Tvær algengar, fagrar blómjurtir er að finna í votlendinu, báðar
‘tlþekklar og auðkennilegar. Við sjáum bin stóru dumbrauðu blóm
engjarósarinnar og hvítu blómin liorblöðkunnar eða reiðings-
gfassins. Kannást margir við jarðstöngul liennar — mýrakólfinn,
Senr notaður er sem læknislyf.
Gulstararflóarnir eru víða ágætir engjablettir. Nær gulstörin
emkuni ágætum þroska meðfram ám. Þar eru hin miklu flæðiengi
landsins.
Þar sem ögn þurrara er tekur mýrin við af flóanum. Land er