Eimreiðin - 01.07.1944, Blaðsíða 79

EIMREIÐIN
ÖRLÖG OG ENDURGJALD
sem lá upp á fjallið. Maður
hennar fylgdi undrandi á eftir.
Þegar komið var tipp að lirör-
legum kastalanum, leituðu
hjónin inngöngu, og tók garnli
kastalavörðurinn, sem var ó-
'anur lieimsóknum, vel á móti
þeim. Eins og vant er um gamla
kastalaverði, ætlaði liann þegar
að fara að lýsa fyrir þeim húsa-
kynnum kastalans og byggingu.
nSíðasti eigandinn lét reisa
þessa viðbyggingu, en undan-
farin fimmtíu til sextíu ár hefur
kastalinn staðið tómur,“ byrjaði
hann.
»Já, ég veit það! Eg veit
það!“ greip unga frúin fram i
éþolinmóð. „En það er riddara-
salurinn, sem liér skiptir máli.
vil fá að sjá liann.“
Gamli maðurinn hrökk við.
get svarið, að þér liafið
aldrei komið liér áður. Hvernig
vitið þér þá allt þetta?“ spurði
hann.
En konan skeytti engu spurn-
lngunni, lieldur ruddist áfram á
undan hinum áleiðis til sals-
'Jyranna. Hún virtist kunnugri
leiðinni en nokkur annar.
nÞarna er læst herbergi, sýn-
'é okkur það,“ skipaði hún.
Eamli kastalavörðurinn var
°rðinn óttasleginn og krossaði
sig.
„Alveg rétt!“ viðurkenndi
hann. „En það liefur aldrei
225-
verið opnað síðan ég man eftir
mér liér, og lykillinn er týnd-
ur.“
„Ég verð nú samt að komast
inn,“ sagði konan ákveðin.
„Þarna undir gamla stiganum
hangir stór lyklakippa. Komið
með hana liingað. Týndi lykill-
inn er á kippunni.“
Forvitni gamla kastalavarðar-
ins var nú orðin óttanum yfir-
sterkari, og hann kom með
kyppuna. Konan valdi harJa
gamlan og ryðgaðan lykil og
sagði: Þetta er liann.“ Var svo
lialdið til dyranna.
„Þessi liurð liefur verið látin
standa læst,“ sagði hún í sívax-
andi æsingu, „af því að tvö lík
eru geymd inni í Iierberginu!“
Skjálfandi á beinunum af
eftirvæntingu gat gamli maður-
inn loks komið lyklinum 1
skrána og snúið lionum. Hurðin
opnaðist liægt, og lirikti nötur-
Jega í riðguðum lijörunum. Án
þess að skeyta um fúlt, inni-
livrgt loftið æddi konan inn f
lierbergið og reif þung tjöldin
frá gluggunum.
1 rúminu við gluggann lá
lieinagrind, en á gólfinu annað
lík og ryðgaður rýtingur við
lilið þess.
Með titrandi fingri benti kon-
an á gólfið og lirópaði:
„Þetta er einmitt lierbergið,
þar sem ég var myrt.“ Um leið