Eimreiðin - 01.07.1944, Blaðsíða 44

EIMREIÐIN
Sieingerður.
Sögubrot.
Eftir Helga Vallýsson.
Steingerður! Steingerður! Nafn þitt syngur í liuga mínum.
1 ótal blæbrigðum lits og ljóss og hljóms fellur það í bljóðlátri
lirynjandi yfir sál inína eins og vorljúft sólregn á visna jörð.
Steingerður! Hve vel ég skil Kormák nú með ofnæmi allra
skilvita minna. Hverri taug lieila míns og hjarta. Hverjum blóð-
dropa þess. Skil og skynja, að liin „brámána-bjarta, ökla-prúða
blóma-dís“ lilaut að verða örlög bins skaplieita sveimhuga og
kveikja eld í bans ungu keltnesku sál! Fylla bug lians og hjarta
angurmóðum unaði og þrá til binztu stundar. Verða lians sæl-
asta sorg og sárasta gleði til æviloka. Hana liefur hann gert
ódauðlega með skáldlegri snilld í örstuttu erindi, þrungnu af
innblæstri eldlieitrar sálar og örfleygrar. Felst í því dásamleg
lofgerð kvenlegrar fegurðar, ein liin fegursta í fornu máli, þótt
þurrbrjósta fræðiinenn liafi þar eigi fyrirfundið annað en snoppu-
fríða „súpudís“ og ,,grautargyðju“.--
Steingerður! Stúlkan mín, sem ég ann af alliug, en hef þó
aldrei augum litið. Hrein ertu’ og björt sem liörsins lín, hand-
prúða blómadísin mín! Ég skynja það með alvitund tilveru
minnar, að þú ert örlög mín! Þó veit ég eigi nafn þitt né lief
séð „leiftur brámána þinna und björtum brúna-sævar-bimni“-
Aðeins liendur þínar bef ég séð og livíta arma upp að olnbogum
í dásamlegri lirynjandi svifmjúkra breyfinga. Hver hreyfing
þeirra er rímað líf, sem vekur bylgjur í sál niinni. — Hve þær
eru hvítar og fagrar, liendur þínar, í ljóðrænni, síkvikri breyf-
ingu frá olnbogum fram í mjúka góma þinna fimu fingra! Annað
né meira lief ég enn eigi augum litið. Beyging úlnliða þinna og
mjúkleiki og sjálfstæði livers fingurs er yndisþrunginn lofsöngur
æsku og eilífs lífs. Hver smábreyfing er sem fagur tónn, er
vekur söng í sál minni, mjúkan og þýðan sem vorblæ í nýfæddu
laufi. Fegurri og hljómfyllri lieldur en mig nokkru sinni hafði
dreymt og órað fyrir!