Eimreiðin - 01.07.1944, Blaðsíða 77

eimreiðin
ÖRLÖG OG ENDURGJALD
221
<lóttur sinni um Minnesota-
fylki í Bandaríkjunum í fyrsta
sinn, varð fyrir töf í lestinni,
sem hún fór með,. vegna þess
að eimvél lestarinnar hafði bil-
að. Konan varð mjög undrandi
yfir því, að staðurinn, þar sem
óhappið skeði, reyndist henni
ftákunnugur, svo nákunnugur,
að hún þekkti jafnvel aftur
kóndabýli þarna, þar sem henni
fannst hún eitt sinn hafa átt
heima. Þar sem töfin varð löng,
gekk hún heim að bænum og
bað bóndann um leyfi til að
skoða hann. Kom í ljós, að allt
lönanhúss var nákvæmlega eins
°g konan hafði lýst fyrir dóttur
S1nni áður en þær fóru inn. At-
burð þennan sagði hún svo vin-
Uln sínum til sönnunar því, að
ntenn gætu stundum munað at-
burði frá fyrrri æviskeiðum.
Einn þessara vina hennar varð
8Vo hugfanginn af þessu atviki,
að hann fór að grafast fyrir um
8ogu bóndabýlisins. Fékk liann
l*á að vita, að býlið hafði ekki
verið reist fyrr en löngu eftir
að konan var fulltíða og að um
það leyti, sem konan fæddist,
'oru engin býli á þessum slóð-
°ni. Hér virðist því liafa verið
u,n fjarskyggni konunnar að
raeða, einskonar þenslu vitund-
arinnar, en ekki um nein áhrif
ffá fyrra æviskeiði.
I bókinni „Hin nýja nætur-
vaka“, þar sem segir frá sál-
rænni reynslu miðilsins Mar-
jorie Livingstone, er þess getið
á einum stað, að andi framlið-
ins liverfi stundum að eigin ósk
aftur til jarðarinnar og endur-
lioldgist þar og sé þetta miklu
algengara en margir lialdi. Á-
stæðurnar til slíkrar afturkomu
geta verið margvíslegar, stund-
um löngun til að lúka ákveðn-
um áætlunum hér í heimi eða
til að bæta fyrir drýgð afbrot
gagnvart öðrum eða til að öðl-
ast fyllri reynslu. „Aldrei end-
urfæðist þó minnið inn í hina
nýju tilveru. Yfirbótin er ósjálf-
ráð, og margir eru þeir, sem
barma sér hástöfum yfir mót-
lætinu, en mundi setja liljóða,
ef bók fortilveru þeirra opnað-
ist, svo þeir gætu lesið liðinn
lastaferil.“ En liversu þung sem
sektin er, leyfist þó jafnan, að
því er virðist, að bæta fyrir
liana. „Sérliver athöfn manns,
sérhver hugsun manns er skráð
í Ijósvakann, já, jafnvel í sjálft
efnið umhverfis mann .... og
þá fyrst, þegar friðþægt hefur
verið til lilítar fyrir yfirsjón,
öðlast sjálfið í vexti varanlega
þekkingu á henni.....Þannig
færist maðurinn nær fullkomn-
un.“
Álirifarík saga, sem varla
verður skýrð nema út frá end-
urholdgunarkenningunni, birt-