Eimreiðin - 01.10.1952, Síða 46

262
fSLANDSVINURINN HANS HYLEN
eimreiðin
er komi fram í anda og formi kvæða hans; vel má vera, að finna
megi þeim ummælum stað, að minnsta kosti virðist mér kvæði
hans „Sigmund Bresteson doyr" minna á „Skarphéðin í brenn-
unni“ eftir Hannes Hafstein um svip og bragarhátt.
III.
En þó margt sé vel um frumort kvæði Hans Hylen, og þau hafi
að verðugu hlotið góða dóma, þá eru þýðingar hans samt enn
merkilegri, og hefur hann með þeim unnið hið þarfasta og þakkar-
verðasta verk og drjúgum auðgað nýnorskar bókmenntir. Að þýð-
andahæfileikum hans hefur þegar verið vikið, og því til viðbótar
má óhætt segja, að honum tekst yfirleitt mjög vel að lifa sig inn
í efni og anda þeirra kvæða, sem hann snýr á nýnorsku, hvort
heldur er úr ensku, íslenzku, sænsku, þýzku, eða öðrum málum,
en hann hefur þýtt fjölda kvæða eftir höfuðskáld á fyrrnefndum
tungum öllum. Prýðilegar eru t. d. þýðingar hans á „Páskalilj'
unum“ eftir William Wordsworth, „Lochinvar" eftir Walter Scott
og „Skotliðarnir" eftir Heinrich Heine, að nokkrar séu nefndar.
Hvergi tekst honum þó betur upp en í snilldarlegri þýðingu sinm
af „Hrafninum” eftir Edgar Allan Poe. Til þess, að lesendur geti
séð, hversu högum höndum er þar fariö um örðugt viðfangsefm,
eru hér tekin upp lokaerindi þýðingarinnar, og geta menn svo
borið þau saman við íslenzku þýðingamar:
„Burt i frá meg Satans like!
Til ditt skume avgrunnsrike,
ut i storm og natt du vike
— ned i Hades’ skuggelid.
Inkje fjori skal meg minne
um di svarte lygn herinne,
vonar stundi no er inne,
du let dori vera fri!
Or mitt hjarta dreg du nebben
og flyg burt frá verdi mi.“
„Aldrei meir,“ tok ramnen i.
Ramnen ledar aldri fjori,
soleis sit han yver dori —
pá den bleike Pallasbysta
yver kammersdori mi.
Augo alt det vonde goymer
som demonen nár han droymer,
ljoset yver styggen stroymer,
skuggar golv og draperi.
Og den svarte ramneskuggen
stendigt bur i sjeli mi,
so eg aldri meir vert fri.“
v * vV
Ljóðaþýðingar Hans Hylen úr íslenzku eru þó langmestar 3
vöxtum allra slíkra ritstarfa hans og sambærilegar að gæðum.
Þær er að finna dreifðar í öllum ofannefndum kvæðasöfnum hans
nema Solglytt og Ferdafuglar, eins og fyrr getur, en safnað