Eimreiðin - 01.01.1957, Blaðsíða 61

GRÓZKAN í BÓKMENNTUM FÆREYINGA
45
í Færeyjum og í henni margt gáfaðra manna og listhneigðra.
Hið unga skáld er fjarskyldur ættingi þjóðskáldanna H. A.
ójurhuus og J. H. O. Djurhuus, sem munu kunnastir fær-
eyskra ljóðskálda hér á landi.
Oliver Djurhuus var fiskimaður, og á unglingsárum sínum
stundaði Tumrnas Djurhuus sjó, var til dæmis þrjú sumur
á íslandsmiðum. En hugur hans stóð til mennta og skaldskap-
ar» og hann tók stúdentspróf í Þórshöfn árið 1946. Síðan fór
hann til Kaupmannahafnar og hugðist stunda nám við há-
skólann. En hann skorti fé, og honum þótti vandséð, hve
hugurinn yrði fastur við fróðleiksiðkanir og fræðistörf, og
tók hann þann kostinn í Kaupmannahöfn að kynna sér sem
bezt fagrar bókmenntir ýmissa þjóða og þá einkum ljóðlistina
~~ og stefnur og strauma í andlegu lífi. Hann las þá meðal
annars íslenzk ljóð og varð vel að sér í kveðskap þeirra Davíðs
Stefánssonar og Tómasar Guðmundssonar. Hann hvaif síðan
heim til Færeyja og tók þar kennarapróf. Nú er hann kennari
við Fœröernes mellem- og realskole.
Mest kunnir hér á landi allra færeyskra skálda eru sagna-
skáldin, sem skrifað hafa á dönsku, þeir Jörgen-Frantz Jacob-
sen og William Heinesen. Þó að sögur þeirra séu ólíkar að
efni, umhverfi og persónulýsingum og Barbara Jacobsens ger-
ist á löngu liðnum tíma, en skáldsögur Heinesens séu nú-
tíðarsögur, mun samt athugull lesandi taka eftir því, að þessir
tveir annars mjög sérstæðu höfundar eiga sér sameiginleg
einkenni. Hjá báðum kemur mjög glögglega fram heillandi
sambland sárrar dreymni og rómantísks hugarflugs — og mikils
faunsæis á hið frumstæða í manneðlinu, lífsháttum og náttúr-
unni, og báðir eiga þeir annars vegar ríka lífsnautn, en á
hinu leytinu undrunarblandinn og nijög sterkan ugg gagn
vart ögrun dauðans. Við nána athugun færeyskra bókmennta
virðist mér, að þarna sé um að ræða einkenni, sem séu sam-
eiginleg mjög mörgum færeyskum skáldum, þó að þau birtist
í misjöfnum formum, til dæmis komi stundum í stað dreymn-
mnar og hugarflugsins mjög sérkennileg og oft á einkenni-
legan hátt stílhæfð skopskyggni, — eins og í skáldsögu Heðins
Brú, Feðgar d ferð. Ef til vill eiga þessi einkenni rætur sínar
að rekja til lands og lífsbaráttu. Færeysk náttúra er í senn