Eimreiðin - 01.01.1957, Blaðsíða 66

50
EIMREIÐIN
veit, hafa íslenzkir menn tekið sér fram um kynningu rúm-
enskrar listar. En félag, sem hafi að hlutverki kynningu og
samstarf íslendinga og Færeyinga, er hér ekki til! Við íslend-
ingar höfum þó átt við að stríða erlent vald, og við höfum
orðið þess áþreifanlega varir, að íslenzkar bókmenntir gjalda
þess ærið mikið erlendis, að þær eru ritaðar á máli, sem að-
eins sárfáir erlendir menn geta lesið og ennþá færri kunna
til þeirrar hlítar, að þeir geti þýtt íslenzkan skáldskap. Við
mættum því skilja það betur en aðrar þjóðir, hvað færeysk
menning á við að etja. Þá virðast og hin nánu skyldleika-
tengsl færeysku þjóðarinnar við þá íslenzku og enn frekar sú
staðreynd, að færeyska er svo lík íslenzkunni, að hver fslend-
ingur sem vill, getur lesið færeyskar bókmenntir sér að gamni
og gagni, vera gild ástæða til þess, að við sýnum færeysku
þjóðinni og menningu hennar ræktarsemi, og loks er enginn
vafi á því, að menningarleg samskipti við Færinga og náin
kynni af þeirra sérkennilegu og um leið með ólíkindum
grózkuríku menningu, mundu frjóvga og styi'kja íslenzkt
menningarlíf.
Hér þarf að stofna félag, sem hafi á hendi forystu um
menningarlega samvinnu þessara tveggja nákomnu þjóða. Það
félag á meðal annars að gefa íslenzkar bækur í bókasöfn helztu
bæjanna í Færeyjum. Það á að korna því til leiðar, að hingað
komi færeysk skáld og menntamenn, flytji hér erindi, kynnist
landi og þjóð og nái að tengjast íslenzkum menningarfröm-
uðum böndum kynningar og samstarfs, — og að íslenzk skáld
og menningarlegir leiðtogar fari til Færeyja í hliðstæðum
tilgangi. Þá væri og tilvalið, að félagið beitti sér fyTÍr, að
menn hér, sem skilja gildi færeyskrar menningar og meta
sjálfstæðis- og menningarbaráttu Færeyinga, skuldbindi sig
til að greiða árgjald, sem fyrir komi bækur, er út séu gefnar
á færeysku. Ég þykist viss um, að á íslandi sé það margt
manna, sem vilji veita færevsku menningarlífi stoð, ef Jreir
eiga þess skynsamlegan og sæmilega auðveldan kost, að jretta
gæti orðið færeyskum bókmenntum mjög mikill styrkur. Loks
væri það æskilegt, að færeyskum myndlistarmönnum væri
boðið að halda hér sýningar — og rirval íslenzkrar myndlistar
sýnt í nokkrum fjölmennustu bæjum Færeyja.