Eimreiðin - 01.10.1959, Qupperneq 33

EIMREIÐIN
271
.,Þú ert þó ekki að færa mér þetta, bara svartfugi. Hann
höfunr við ekki bragðað á þessu vori.“ Ragna brosti og gekk
með fuglana inn í eldhús. jórunn gekk í humátt á eftir
henni.
„Lofaðu mér að koma í eldhúsið. Ég ætla ekki að tefja lengi,
1T1;l ekki vera að því.“
„Jæja, fáðu þér þá sæti við eldhúsborðið. Ég er enga stund
að hella á könnuna. Það verður nýnæmi að éta þessa fugla.“
„Þú átt það víst að mér fyrir alla kaffibollana, sem hann
Þorgeir minn drekkur hjá þér.“
„Blessuð minnstu ekki á það. Eg færi Sveini hvort eð er.
Það munar engu, þótt hann drekki líka.“
„Það eru víst ótaldir kaffibollarnir, sem komnir eru ofan í
hann Þorgeir, bæði Iiér við eldhúsborðið og inni í dagstof-
Unni, þegar Sveinn er ekki heima.“
Ragna starði á Jórunni. „Þú ert þó ekki að drótta því að
nier> að ég sé að daðra við manninn þinn?“
„Hvað veit ég. Vel kom ykkur saman í fjörunni í morgun.
hað sá ég, og nokkrar ferðir hefur hann gert hingað. En það
öet ég sagt þér, að þú ert ekki sú eina. Mér bregður ekkert
Vlð- En Sveinn er of góður maður til þess að vera dreginn á
talar. Sveins vegna vona ég, að þú hættir að brosa og hlæja og
dilla þér í lendunum framan í hann Þorgeir. Mín vegna gerir
þetta ekkert til. En það er Sveinn — og svo er Þorgeir aum-
lnginn svo veikur fyrir.“
Meðan Jórunn talaði, hélt Ragna áfram að stara á hana.
Augu hennar lýstu í senn reiði og undrun. „Dettur þér í hug
að mér lítist vel á Þorgeir," spurði hún og horfði ógnandi
a Jórunni.
„Hann segir það sjálfur. Verst að þið leikið þetta svo blygð-
Unarlaust frammi fyrir Sveini, og mér liggur við að segja öll-
Urn> Sein fram hjá ganga og opin hafa augun. í morgun mátti
chki á milli greina, hvor þeirra var maki þinn.“
„Svo hann segir þetta sjálfur. Hann er þokkalegur. Nei,
Pott hann væri eini karlmaðurinn í þorpinu, mundi ég ekki
!ta Vlð honum, jafnófélegur og hann er, hvar sem á hann er
itið. þag ska][U segja honum.“
„Þorgeir hefur alltaf þótt myndarlegur maður,“ sagði Jór-