Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1961, Blaðsíða 41

Eimreiðin - 01.01.1961, Blaðsíða 41
EIMREIÐIN 29 hungrið kemur mér í liug fyrir al- vöru, það geturðu reitt þig á. — Æi, flýttu þér fram, maður! — Kontdu þá með mér. — Nei, svei mér þá, ég er dauð- hrædd við þessi kvikindi. — Þau eru meinlaus dýrin. — Mér er sama, opnaðu hurðina. — Vitanlega. Svo breiðir hún sængina yfir höf- uð sér og barnanna. Kiríkur opnar hurðina snöggt — kveikir á eldspýtu og lokar strax á eftir sér. Við þessa óvæntu truflun verða rotturnar hringlandi vitlaus- ar; þær hendast í loftköstum fram °g aítur um gólfið, hópast að gatinu a vaskskápnum og ryðjast liver um aðra. Ofsahræðsla hefur gripið þær. Sumar æða aftur inn í matarskáp- lnn, en aðrar beint á móti Eiríki. Hann sparkar frá sér og liæfir eina, sem liann endasendir út í horn; þá þrýfur hann kúst og lemur frá sér a báða bóga. Nokkur andartök hringsnýst hann á gólfinu og lemur með kústinum á báðar hendur, en fotturnar stökkva og tísta, hálfvit- lausar af æsing og hræðslu. Allt hefur þetta gerst á nokkrum mínútum, og þegar Eiríkur er viss Urn að allar rotturnar séu farnar, þá kveikir hann á kertisstúf og vtrðir fyrir sér það sem gerzt liefur. í horni eldhússins liggur ein rotta °g er dauð og tvær aðrar hefur hann kramið með kústhausnum. Eiríki finnst heldur lítið um það, að hafa banað rottunum á þennan lítil- mannlega hátt, því ekkert munaði Urn þessi þrjú dýr. Hann tekur svo htæin og fer með þau út í sorp- kassann S. G. Benediktsson Þegar hann kemur inn aftur sest hann niður og virðir fyrir sér eyðilegginguna. Bókstaflega allt matarkyns er uppsorfið — en það sem honum gremst mest, er hvern- ig gólfið er útleikið, því síðasta verk Kristbjargar hafði verið að hvítskúra það. Þó Eiríkur sé bæði sár og reiður finnst honum ekkert nema eðlilegt að dýrin bjargi sér. Honum dett- ur nú í lnig kaffisopinn, sem hann lofaði Kristbjörgu. En það verður ekkert úr því — sykurinn liggur í skápnum og á borðinu yfirtroðinn af rottunum. Nei, það verður ekk- ert úr því. Kristbjörg hefur ekki sofnað, hana fer nú að lengja eftir kaffisopanum, hún rís upp og kallar fram til Eiríks. — Mikið ertu lengi — með sop- ann.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.