Eimreiðin - 01.09.1963, Blaðsíða 58

242
EIMREIÐIN
Morguninn eftir gekk ég upp á
túnið bak við húsin. Þar voru
gripahús og gömul bjálkahús frá
fyrri tímum. Þetta eru svipuð hús
og víða eru safngripir í byggðasöfn-
um í Noregi, en eru þarna enn til
nytja. Þar er gömul viðarskemma
full af brenni, og skammt frá sög-
unarvél, þar sem brennið er sagað
og kurlað niður. Þar er og hlaða,
fjós fyrir sjö gripi, svínahús og fjár-
hús fyrir 30 kindur. Stærri er bú-
stofninn ekki á þessu forna ættar-
óðali, en sumarhótelið og laxveiðin,
eru aðaltekjustofnar bóndans á
Húsum.
Frá Flúsum lá leiðin aftur suður
heiðar áleiðis til Gaular, um Hall-
ingdal og til Óslóar. Þegar lagt
var af stað eftir ríkulegan morgun-
verð, stóðu hjónin að Húsum á
hlaði úti og kvöddu gesti sína,
eins og gestrisinna sveitahjóna er
vandi. Og að lokum sagði gest-
gjafinn:
„Þið þurfið að koma við á Borg-
und. Þangað eru fjórir kílómetr-
ar héðan. Þar er ein merkasta staf-
kirkja Noregs, byggð árið 1138-
Leiðin héðan upp á heiðina nefn-
ist Konungagata. Þetta var þjóð-
braut fyrrum, og hér lá leið kon-
unganna, þegar þeir fóru úr Sogm
austur yfir fjall, eða þegar þe*1
komu að austan niður í Sygnafylk'
og Þrændalög. Hvort heldur þeU
fóru með friði eða ófriði, þá l;l
leiðin um Konungagötu."
Þegar bóndinn á Húsum hafði
þetta mælt, rann bíllinn úr hlaði-
Og svei mér þá, ef bílstjórinn
danski var ekki reistari í sæti sínu
þennan morgun, en venjulega, þeR'
hann ók upp Konungagötu að
Borgund.
Eftir stutta viðtlvöl hjá stafkirkj-
unni var ferðinni haldið áfram
suðiir heiðar, inn í ríki fjallanna,
með Jötunheima á aðra hönd og
Harðangursöræfi á liina.