Eimreiðin - 01.09.1963, Blaðsíða 95

EIMREIÐIN
279
býli hafði sennilega lagzt í eyði
'egna þess, hve afskekkt það var
°§ iha í sveit sett. Það væri því
betra að bíða þarna þangað til
Neðrið hatnaði og Bleikur minn
°g ég værum báðir orðnir afþrevtt-
11 • Það var líka hlægilegt, að vera
myrkíaelinn um sjálft Jónsmessu-
eytið, þótt maður væri einn á
eyðibýli og nóttin væri að síga yfir,
dinnn og þunglamaleg þoku-
nótt.
Eg þreifaði ntig inn eftir göng-
Unum og komst loks inn í bað-
|tobu Þar var skuggsýnt inni, en
1J<) ebbi meira en svo, að greina
"'átti húsakynnin. Gólfið var
Ul°ldargólf og hrís var lagt ofan á
'ekaviðarsperrur í stað súðar. Tvö
et stóðu andspænis hvort öðru
voru baðstofudyrnar aftur af
° ru þeirra, en svolítið skot aftur
S btnu- Lítill gluggi var á þekj-
llnni ylir skotinu. Eg þreifaði upp
<l það rúmið, og fann, að þar voru
Sfcruskinn yfir. Eg hagræddi þeim
°g iagðist fyrir, enda var eg orð-
11111 uPPgefinn.
Tér var litið upp í gluggann
v.n rúminu og varð þá svo for-
1 a- að eg reis upp til þess að
f luga hann nánar. Jú, það var
nts og mér sýndist, það var ekki
íirl0nUm S']ei' heldur líknarbelg-
u Þetta var skjágluggi, sá fvrsti,
l^111 eS hafði séð á ævinni. Eg
3 1 ]leyrt mjög gamalt fólk tala
no'. X- °? vissi’ að Þeir höfðu verið
p^taðir a kotbæjum fyrr á öldum.
u a gr'mur Pétursson hafði legið
t( n slíkum skjá, þegar hann var
0 úeyja
úr holdsveikinni, eða
Unig iýsti Matthías því í kvæði
sínu um hann.----------Holdsveiki!
Hver veit nema einhver holdsveik-
ur aumingi hafi legið hér í flet-
inu síðastur manna á undan mér,
— liafi horft blindum augum, böð-
uðum af sollnum tárum upp á
þennan skjá og hafi dáið hér. Eg
stökk fram úr rúminu og mér rann
kalt vatn milli skinns og hörunds.
En sú vitleysa, það var búið að
útrýma allri holdsveiki, síðustu
leifar hennar voru suður í Laug-
arnesspítala, en í sveitunum var
hún horfin fyrir mörgum árum.
Og þessi bær hlaut að vera nýfar-
inn í eyði, því annars væru ekki
gæruskinn í rúmunum og heill
líknarbelgur i skjánum. Fólkið
hefur náttúrlega flutt burt í síð-
ustu fardögum. Eg lagðist út af
aftur. Hver veit nema hann væri
alls ekki farinn í eyði. Heimilis-
fólkið gæti verið á ferðalagi og
hundarnir með. Það gat meira að
segja komið heim í nótt.
Já, heimilisfólkið gat komið
heim í nótt, en var nokkuð betra
að fá það lieim, en að liggja hér
einn til morguns? Hvaða fólk var
það eiginlega, sem byggði þennan
afskekkta og ömurlega bæ, sem
hafði aflangan stein í stað þrösk-
ulds, moldargólf, hríssúð og skjá-
glugga í baðstofunni og gæruskinn
í rúmfata stað? Gátu jrað ekki ver-
ið útilegumenn? Nei, útilegu-
menn? Nei, útilegumenn voru ekki
til á 20. ökl. En ef ])að væru ekki
mennskir menn? Ekki mennskir
menn? Nú, hvað annað gæti það
verið? Það vantaði nú bara, að
maður tryði öllum draugasögun-
um, sem kerlingarnar sögðu manni