Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1971, Blaðsíða 43

Eimreiðin - 01.01.1971, Blaðsíða 43
ÍSLANDS HRAFNISTUMENN angri en sigla án frekari tafar nreð meistara sinn til hafnar og færa hann í hendur þar til lærð- um mönnurn. Eins og alþjóð má kunnugt vera, er mönnum ekki sérlega gefið um að tefla lífi sínu í stór- felldan voða, svona að ástæðu- lausu, utan þá hrafnistumönn- um sjálfum. Því var það að eng- inn yfirvélameistari fékkst í landi í stað þess, sem sjúkur lá, og vegur upphefðar og konungs- dóms greiddist hinum landlausa vélamanni. Ekki spillti það held- ur fyrir, að hann hafði að minnsta kosti þrívegis séð niður í vélarúm skips og nreira að segja eitt sinn verið viðstaddur gang- ísetningu, þó nú væri langt um liðið. Þannig var sem sagt orðið ástatt um borð: annar vélamað- ur orðinn yfirvélameistari er téð veltikolla sigldi frá landi, einn frægan veðurdag. Hinn nýi meistari dvaldist langtímum í ríki sínu á útstím- inu, við að kanna mátt sinn og megin. í lúkarnum sat blókin og beið þess að ástvinur hans lyki athug- unum sínum og hyrfi til hans frarní. Hann sat við borðið, maulaði hagldabrauð og virti fyrir sér kokkinn, þar sem liann lá snorlandi á bekknum and- spænis. Önnur höndin lá á borð- brúninni, fjólublá hönd með 39 tveimur kartnöglum og þremur sorgarröndum digrum. Honum fannst að kokkshönd hlyti að vera öðruvísi en annarra rnanna hendur, og hann horfði á sínar eigin, en sleppti öllum saman- burði, af ókunnum ástæðum. Hann beit bara í hagldabrauðið, hagræddi sér á bekknum og beið vinar síns óþreyjufullur. Hann ætlaði að spurja hann hvert álit Iiann hefði á æskilegum mun kokkshanda og annarra manna handa. Svo kom vinurinn, sem orðinn var yfirvélameistari, og blókin ávarpaði hann með óþreyjufullu og langdregnu — jæja —. Þá varð þögn. Nýorðinn yfirvélameistari horfði upp í þilfarið og leitaði að fantinum sínum, sem hékk með öðrum föntum þar niður úr. Þeir höfðu eins lita fanta vinirnir, ómerkta, því það sak- aði ekkert þótt þeir rugluðust þeirra á milli. Loks fann yfirvélanreistari sinn eiginlegn fant settist frarn- arlega á bekkinn, án þess að fá sér kaffi, en dró þess í stað gul- leitan borða upp úr vasa sínum og vafði utan um haldið á fant- inum. Blókin virti hann fyrir sér, svolítið undrandi og sljór. Svo sagði hann: Jæja? Jæja hvað? hváði yfirvéla- meistarinn skringilega.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.