Eimreiðin - 01.09.1971, Side 31

fjögur ljóð
95
SPURN
Heit auðnin
hvíslar ryki sínu
að fótum fjallanna.
Þau horfa í spurn
á gráhvíta iðuna:
— „Að hverju verðum við?“
LJÓÐ
Hversu fagur varstu
steinn minn
er eg týndi þér
í mýrinni.
Nú mun járnláin
leggjast um þig.
Hvítur bjarmi þinn
hverfast í dimman roða.
Þannig hemar
yfir hjartað
yfir birtu daganna
yfir ástina.
ÖRÆFAMINNING
Seytluðu lindir í sandi
sólbráð af bláum frera.
Vætlur vökvlðu mosa,
vatnsperlur hnappast og glitra.
Þannig, í blálindabandi
blikar auðnin af lífi.
Rennur lækur og ríslar
rauður í aftanskini.