Eimreiðin - 01.09.1971, Blaðsíða 65

ÆVISAGA MIKILS LEIÐTOGA
umdeildur maður meðal landa
sinna beggja megin hafsins, og er
óþarft að fjölyrða um það. En við
jjað að lesa jressa ævisögu lians
hafa mér orðið ríkar í liuga þessar
spakyrtu ljóðlínur Guðmundar
skálds Friðjónssonar.
Stendur um stóra menn
stormur úr hverri átt.
Veðurnæm verða enn
vaðberg, er gnæfa hátt.
Með öðrum orðum, eins og sag-
an ber ótal vitni um mikla menn,
átti séra Jón í lifanda lífi fjölmenn-
an hóp einlægra aðdáenda og
traustra fylgjenda, en einnig margt
andstæðinga, sem fundu honum
niargt til foráttu, en almennt munu
þeir þó 'einnig hafa viðurkennt
það, að hann var mikilmenni,
óvenjulega heilsteyptur maður í
lund, og hjartahreinn að sama
skapi. Og enn á hann djúp og víð-
tæk ítök í hugum eldra fólksins
íslenzka vestan hafs. Get ég um það
borið af eigin reynd.
Séra Jón var frábærlega ritsnjall
maður, eins og lýsir sér vel í rit-
gerðum hans og prédikunum, og
í ritum hans. Ber þar liátt jrýðingu
hans af skáldsögunni Ben Húr, sem
er ágætlega unnin og mikið afrek,
enda vann hann að þeirri jjýðingu
í tíu ár í hjáverkum frá tímafrek-
um skyklustörfum. Prédikanasafn
bans Guðspjallamál er Jró vafalaust
merkasta rit hans, en Jjar fara sam-
129
an andríki, hugsanaauðlegð og
mikil málsnilld.
í ævisögunni bregður séra Run-
ólfur upp, eins og vænta mátti,
mjög skilningsríkri og samúðar-
ríkri mynd af frænda sínum og
kirkjulegri og menningarlegri
starfsemi hans. Er ég um {)að al-
gerlega sammála Steindóri skóla-
meistara, er hann kemst svo að orði
í framanefndri umgetningu sinni
um ævisöguna: „Kemur persónu-
leiki séra Jóns vel fram í sögunni,
og hvert starf hann vann í jrví efni
að halda saman þjóðarbrotinu vest-
ur-íslenzka á fyrstu árum land-
námsins."
Ekki gleymir séra Runólfur lield-
ur Jæim grundvallarþætti, sem frú
Lára Bjarnason átti í öllu ævistarfi
rnanns síns. Hún var ein af hin-
um merku dætrum þeirra Péturs
og Guðrúnar Sigríðar Guðjohn-
sens, og lýsir séra Runólfur, sem
gerst mátti j)ar um vita, frú Láru
á Jressa leið, er hún kemur fyrst
fram á sviðið í bók hans:
„Lára var elzt barnanna, gædd
ágætum liæfileikum, vel menntuð,
prýðis vel að sér í söngfræði. Þrek
og þekking, dugnað og sparsemi
hafði hún eignazt í heimilislífinu
fyrir tilsögn góðra foreldra og fyr-
ir hennar 'eigin góða vilja til að
veita alla J)á hjálp, sem henni var
unnt. Allt Jretta kom sér dásam-
lega vel í Joví margjíætta, mikla og
heillaríka ævistarfi, sem var fram-
undan.“
9